مهمتر از دشمن خارجی ما، سروکار داشتن با مدیران غیرمتخصص داخلی است. یادمان نمی‌رود که در دولت سیزدهم درباره حقابه سیستان فریاد می‌زدیم و معاون سیاسی وزیر کشور (میراحمدی) مردم و رسانه‌ها را محکوم به تشویش و ایجاد بحران می‌کردند؟ تا کی باید به اسم تعهد، سرتخصص و کاردانی را بریده و درمانده از تخصص و تعهد باشیم، خدا می‌داند؟ ورای مباحث حاشیه‌ای، کشور در بحث آب‌های مرزی، حق آبه رودخانه‌های برون مرزی وارد شده به کشور، دچار چالش بوده و تداوم کم توجهی‌ها، می‌تواند این چالش‌ها را تبدیل به بحران کند. از سال‌های دور، افغانستان ادعای معامله آب با نفت را داشت. بجای پیگیری حقوقی مسئله در مجامع بین المللی و اخذ احکام فراملی و همچنین بجای تقویت حوزه دیپلماسی رسمی، خودمان را دلخوش به رایزنی‌های مثلا دوستانه جماعتی، سرخوش از مدیران داخلی کردیم و بحران را برای کوتاه مدت حل نموده و برای میان و بلند مدت، تبدیل به فاجعه کرده ایم. ۲.۵ مترمکعب آب ذخیره شده پشت ۴سد ساخته شده در افغانستان تشنگی ایران را تشدید کرده و علاوه بر ایجاد چالش آبی برای ساکنان استان‌های سیستان و بلوچستان، خراسان رضوی و خراسان شمالی، تهدید جدی برای کاهش تنوع زیستی ایران به شمار می‌رود. چه کسی از امثال میراحمدی‌ها در امروزه روز حساب و کتاب می‌خواهد؟

گویا مردم مقصر پنداری ؛ افزایش قیمت ها به بهانه بد مصرفی مردم، منت نهادن بر مردم با اسم رمز یارانه پنهان و عیره، تبدیل به رویه جاری مدیران دولتی در دستگاه های خدمات رسان شده است. بزرگ زاده سخنگوی صنعت آب ، از اختصاص ۲۱۷ هزار میلیارد تومان یارانه پنهان به بخش آب صحبت نموده و بیان می دارد که : قیمت تمام شده‌ اب با قیمت تکلیفی بسیار فاصله دارد ،بخصوص در بخش کشاورزی قیمت آب تکلیفی بسیار پایین است.سوال اینجاست که ایشان با وجود پرتی حدود 30 درصدی آب تصفیه شده در خط انتقال ، تعارض منافع بالا در صنعت آب و فاضلاب ،بهره وری پائین کارکنان ادارات آب و فاضلاب ،قیمت های سکوب شده محصولات کشاورزی در ادوار گوناگون توسط دولت ها و .... ، چه حقی دارند که از یارانه پنهان 217 همتی صحبت کنند. اگر اینگونه بود ، پول قلیلنت را هم حساب می کردی برادر. جیب مردم گویا خیلی گشاد دیده شده؟