آمار صادرات کالا نشان می‌دهند که در شش ماهه نخست سال ۱۴۰۳، صادرات محصولات کشاورزی ایران با رشد ۲۶ درصدی به رقمی معادل ۱.۷ میلیارد دلار رسیده است. سوال اینجاست که آیا پیش بینی‌های لازم برای تامین بازار داخلی و سپس اجازه صادرات دادن به مازاد مصرف داخلی صورت پذیرفته است؟ آیا محاسبه عوارض صادراتی برای محصولاتی که بهره‌مند از خدمات حمایتی بوده اند و یا از منابع داخلی ارزان قیمت (آب، گاز، برق و.) استفاده کرده اند انجام شده است؟ اصلا صادرات محصولات کشاورزی با توجه به محدودیت‌های آب و خاکی کشور، به صرفه و معقول است؟