هر چند مسمومیت های مواد غذایی دریایی، نسبت به مواد دیگر غذایی، نادرتر است ولی علائم مسمومیت غذایی با جانوران دریایی (ichthyotoxism) در تشخیص های افتراقی، گیج کننده بوده و معاینات بالینی و تاریخچة دقیق مصرف مواد غذایی دریایی می تواند راه گشا باشد. عموماً، سموم جانداران دریایی، ناشی از سموم جلبک‎ های میکروسکوپی سمّی است که در طیّ زنجیرة غذایی انباشته گردیده و این سموم موجب علائم و نشانه ‎های نورولوژیک و گوارشی می-شوند.مسمومیت با ماهیان سیگواترا، جدّی‎ ترین سمیّت دریایی است. این بیماری به صورت عمده مربوط به مناطق گرمسیری، تحت گرمسیری و معتدل است که بیشترین رخداد آن در عرض 35 درجة شمالی و جنوبی روی می ‎دهد.ماهی(از سیمای بیرونی نمی توان آن را بعنوان غذایی سمّی شناخت) که در سازند های مرجانی زندگی می‎ کند و ممکن است دینوفلاژله یا (Gambierdiscus toxicus) را که منشاء سمّ است، مستقیماً هضم کند و یا اینکه آن را از طریق خوردن دیگر ماهیان بدست آورد.این سم که بنام سیگوآتوکسین (Ciguatoxin) شناخته می شود برای خود ماهی زیانی نمی آفریند. امّا همچنان که در مسیر زنجیرة غذایی به سوی جانوران گوشتخوار سیر می کند انباشته می گردد؛ اینگونه است که جانوران شکارچی بزرگتر نیز سمّی تر می باشند. تخمین زده می شود که سالانه حدود 50 هزار مورد مسمومیت با ماهیان سیگواترایی روی می دهد. تفاوت چنگو با نیزه ماهی جنوب( خانواده منقار ماهیان) را باید به همین دلیل ، خیلی جدی گرفت.