در کشور بیش از ۱.۳ میلیون کارگاه مشمول قانون کار وجود دارد، اما تنها حدود ۸۰۰ بازرس کار برای این حجم عظیم پیش‌بینی شده است. به بیان ساده، هر بازرس باید بر بیش از ۱۶۰۰ کارگاه نظارت کند و این موضوع عملاً امکان‌پذیر نیست و نشان‌دهنده ناکافی بودن بازرسی‌های سنتی است. طبق ماده ۹۵ قانون کار، مسئولیت اصلی تأمین ایمنی محیط کار بر عهده کارفرماست و ماده ۹۱ نیز کارفرمایان را موظف به تأمین وسایل حفاظت فنی و فردی می‌کند. این قوانین کارفرما را در محور ایمنی قرار داده‌اند، اما اجرای مؤثر آنها بدون ابزار‌های نوین مانند خودکنترلی و خوداظهاری ممکن نیست. در حال حاضر حدود ۱۳۰ معدن زغال‌سنگ در ایران وجود دارد که از این تعداد ۱۰۰ معدن فعال هستند. اما واقعیت این است که تنها ۲۰ معدن، ۹۵ درصد تولید زغال‌سنگ کشور را بر عهده دارند. تمرکز تولید در این تعداد محدود، اهمیت توجه به ایمنی در این معادن را دوچندان می‌کند؛ چراکه هر حادثه در چنین واحدهایی، علاوه بر خسارات انسانی، تبعات اقتصادی و ملی نیز به همراه دارد.