بخش زیادی از جمعیت شهر تهران، بگونه ای کم و زیاد ناراضی از عملکرد شورای شهر هستند. شورایی که بشدت متمایل به اقدامات نمایشی و مناسبتی و بعضا غیر مرتبط بوده و از توان لازم برای اثرگذاری بر مدیریت شهری و شهردار و شهرداری ، برخوردار نیست. نگاهی ادواری به ترکیب شورای شهر هم نشان دهنده حضور جماعتی عموما کم ارتباط با مدیریت شهر نظیر خواننده و هنرمند و ورزشکار و پیرمردهای رد کرده سن فرابازنشستگی و نظایر آنهاست. افکار عمومی می پرسد که این وزن و ترکیب شورای شهر در ادوار مختلف، واقعا منافع کدام گروه و باند و طایفه را تامین می کند؟ جمعیت فعلی تهران و البرز بین ۲۰ تا ۲۵ میلیون نفر تخمین زده می‌شود، که به معنای بارگذاری جمعیتی ۲۹ برابر توان اکولوژیکی در تهران و ۱۹ برابر در کرج است.استاندار تهران اعلام کرده که تراکم جمعیتی تهران ۲۱ برابر میانگین کشوری است و جمعیت فعلی حدود ۴ برابر توان اکولوژیکی این شهر است.با چنین وضعیتی آیا نباید با نگاهی آسیب شناسانه و اصلاح گر، توسعه گرا ، اقدام به بازاندیشی درباره اعضای شورای شهر کرد؟ تا کی باید برای دستیابی به تکه ای غنیمت و یک وجب فرش، تخت جمشیدها را به آتش کشید؟