سیاست در کشورهای جهان سوم امری،محرمانه و بعضا انحصاری قلمداد می شود در حالی که در اصل امری همگانی و مشارکتی است. سیاست همانند سایر حوزه ها و نهادهای اجتماعی، نیازمند تخصص و فناوری و الزاما سیاستگذاری است. وقتی سیاست را به سلیقه، انحصار، ادعا و بدعت تقلیل داده و محدود می کنیم ، مشارکت همگانی و تخصص گرایی از درونش رخت بر بسته و تبدیل به پدیده ایجاد نظم از راه سرکوب می شود. اشتباهی که غالب دیکتاتورها ، حکومت های تمامیت طلب و دولت های کودتا ، مرتکب آن می شوند. در دیدگاه سیاسیون در چنین جوامعی ، دموکراسی معنا نداشته و در حداکثر موارد، دادن حق رای به مردم برای انتخاب از بین گزینه های تعیین شده توسط سیاسیون است. این در حالی است که در معنای واقعی، دموکراسی یعنی حق و توان مردم در مواجهه و برخورد با کانون های قدرت. چنین برداشتی از دموکراسی، سیاست را تحت نظارت اجتماع قرار می دهد نه اینکه اجتماع تابع سیاست باشد. سقوط حکومت اسد ، درس های خوبی برای کشورهای گوناگون و دولت های مختلف می تواند داشته باشد. غلامعلی دهقان معتقد است که در نیم قرن گذشته خاورمیانه شاهد سقوط حکمران‌ها بوده که در سقوط‌شان عوامل متعدد ولی مشترکی وجود داشته است. دلیل اول مشترک سقوط این حاکمان این بود که در این کشورها چیزی به اسم مشارکت سیاسی مردم به معنای واقعی کلمه وجود نداشت. به تعبیری این رهبران به مقوله‌ای تحت عنوان توسعه سیاسی بی‌توجه بودند. در این کشورها اگر مشارکتی بود هم صرفا جنبه نمایشی و تصنعی داشت. وقتی توسعه سیاسی مفقود شد و مردم در امر سیاست کشور برای خود نقشی قائل نبودند، بدیهی است‌ در روزهای سرنوشت که پای نظام سیاسی کشور در میان است، به میدان نخواهند آمد.شخصی شدن قدرت و دور شدن از آحاد ملت زیربنای سیاست کشور را متزلزل و به تعبیری لق می‌کند و کافی است تندبادی بوزد و همه چیز را ویران کند. اتفاقی که در این کشورها رخ داد. به همین دلیل من معتقدم باید منافذ حضور مردم در امور سیاست را همیشه باز نگه داشت نه اینکه با بهانه‌های مختلف آنها را مسدود کرد. دومین ویژگی مشترک دولت های ساقط شده،اتخاذ رویکرد امنیتی در اداره کشور و دل خوش بودن به درآمدهای ناشی از اقتصاد رانتیر بوده(دولت رانتیر دولتی است که بیش از چهل درصد درآمدش از صادرات یک کالا تامین می‌شود) تا توده مردم در آرامش کاذب بسر برده و دور از دنیای سیاست باشند.دولت‌های ‌رانتیر پول و رانت می‌دهند و قدرت می‌گیرند. برخلاف کشورهای پیشرفته که مالیات می‌گیرند و‌ به جامعه قدرت می‌دهند. وقتی‌ دولت‌ رانتیر‌ شکل گرفت‌‌ دولت‌ها جا‌معه و شهروندان را به خود وابسته می‌کنند و نیازی هم به مشارکت واقعی و ‌حضور نخبگان سیاسی و‌ مشارکت طبقه متوسط نمی‌بینند. سومین عامل مهم سقوط حاکم در این کشورها شکل نگرفتن حتی یک طبقه اجتماعی حامی حکومت بوده است. کشورهای جهان سوم باید برای عبور از مرحله‌گذار به توسعه همه‌جانبه از حمایت بخشی از جامعه برخوردار باشند. در این کشورها هیچگاه طبقه حامی که در روزهای سخت به میان‌ آید ایجاد نشد. برای همین با یک تندباد سیاسی همه چیز یک شبه از میان رفت.در خصوص سوریه، واقعیت این است که اوضاع سوریه از دست جریان حاکم خارج و مخالفان اسد خیلی زود دست بالا را در تحولات جاری پیدا کردند. شرایط به شکلی بود که انگار نه حامیان بین‌المللی وی و نه موافقین داخلی عزمی برای حمایت از اسد نداشتند.

غلامعلی دهقان عضو شورای مرکزی حزب اعتدال و توسعه "راهبرد"، در سوگ اکبر ترکان یادداشتی نوشت که با این جمله آغاز می‌شود: اولین بار وی را در ورزشگاه هفتم‌تیر که مسابقات کشتی جام تختی به مناسبت دهه فجر برگزار می‌شد، دیدم. در کنارش حاج آقای طالقانی. مابقی یادداشت را در مطلب زیر بخوانید.

عضو اعتدال و توسعه گفت: من یادم نمی رود قبل انقلاب در شهرمان یزد انجمن حجتیه فعال بود ولی بچه های مبارز جوان و نوجوان یزد جلسات انجمن حجتیه که علیه بهایت تشکیل می شد تبدیل به پاتوق مبارزاتی علیه رژیم تبدیل کردند.

کانون استادان و کانون فعالان اجتماعی حزب اعتدال و توسعه، سلسله نشست‌هایی را به منظور تحلیل وضع کنونی جامعه ایران برگزار می‌کند که آخرین هم‌اندیشی آنان به «تجربیات تاریخی و ظرفیت‌های مغفول آن برای جریانات سیاسی» اختصاص داشت. آنچه در پی می آید متن سخنرانی غلامعلی دهقان در این جلسه است.

واقعیت این است که تا قبل از مناظره آخر، آقای عارف و آقای روحانی فاصله زیادی با هم نداشتند و وضع آقای قالیباف چند درصدی هم از آقای روحانی بهتر بود. آقای روحانی و آقای عارف فاصله یکی، دو درصد داشتند، اما مناظره سوم به نظرم تعیین‌کننده شد.

دهقان عضو شورای مرکزی حزب اعتدال و توسعه با اشاره به اینکه رسانه‌ها بخشی از جامعه سیاسی کشور و سخنگوی جناح‌هایی از نظام محسوب می‌شوند، خاطرنشان کرد: نظام و قانون پذیرفته است که آنان بتوانند دیدگاه‌های خود را مطرح کنند اما آنچه باعث نگرانی است، بی توجهی برخی رسانه‌ها به این مسأله است که دولت هم نماینده جامعه و مردمی است که به رئیس جمهوری رأی داده‌اند. غلامعلی دهقان با بیان اینکه معمولاً ما دستاوردهای دولت‌ مستقر را نمی‌بینیم، گفت: ما شاهد غرض‌ورزی‌هایی از سوی رسانه‌هایی هستیم که از بیت‌المال تغذیه می‌کنند، گویی با یک نگاه ماکیاولیستی، تنها به فکر زمین زدن رقیب هستند و در این مسیر به شانتاژ و دروغ هم متوسل می‌شوند. وی با اشاره به برخوردهای سیاسی و جناحی با آلودگی هوا یا ذوق‌زدگی برخی رسانه‌ها از پیروزی ترامپ برای نابودی برجام، ابراز امیدواری کرد که برخی رسانه‌ها منافع ملی را نادیده نگیرند.