دیدگاه‌های پوپر در سال‌های بعد از انقلاب اسلامی از سوی دو طیف فکری مورد انتقاد جدی قرار گرفت. نخست متفکرین شیعه که نفی اتوپیا و ترسیم جامعه ایده‌آل از سوی پوپر را با نفی مهدویت و ظهور منجی عالم بشریت، یکسان تلقی می‌کردند و دوم هایدگریست‌های ایرانی نظیر احمد فردید و رضاداوری اردکانی که تفکر پوپر را دفاعیه‌ای جانبدارانه از سرمایه‌داری و لیبرال دموکراسی حاکم بر کشور‌های غربی می‌دانستند.

اسم کارل پوپر در حافظه تاریخی و فرهنگی کشور ما، از دهه ۶۰ عنوان شد. اگر نوشته‌ها، کتاب‌ها و مقالات قبل از دهه ۶۰ را بررسی کنید، نامی از پوپر نمی‌یابید. در این دهه است که این فیلسوف در ایران مطرح می‌شود. در آن برهه از زمان، کتاب "جامعه باز و دشمنان آن" به زبان فارسی ترجمه و منتشر شد.

دیدگاه‌های پوپر در سال‌های بعد از انقلاب اسلامی از سوی دو طیف فکری مورد انتقاد جدی قرار گرفت. نخست متفکرین شیعه که نفی اتوپیا و ترسیم جامعه ایده‌آل از سوی پوپر را با نفی مهدویت و ظهور منجی عالم بشریت، یکسان تلقی می‌کردند و دوم هایدگریست‌های ایرانی نظیر احمد فردید و رضاداوری اردکانی که تفکر پوپر را دفاعیه‌ای جانبدارانه از سرمایه‌داری و لیبرال دموکراسی حاکم بر کشور‌های غربی می‌دانستند.

طالع‌بینی به نیازی روزمره در زندگی افراد تبدیل شده است و بسیاری برای تصمیمات اساسی زندگی خود به ستاره‌ها نگاه می‌کنند.

نظام آموزشي ما نهايتاً بر قدرت‌پرستي بنياد شده است. اين ها هـمه دست به دست هم داده و مسأله تربيت انسان را براي اينكه بتواند عاقلانه اهميت خويش را نسبت به ديگر افراد بسنجد، بكلي مغشوش كرده است. به جاي اينكه اعتقاد به فرديت به طرز سنجيده با ديگرخواهي تأليف شود يعني به جاي اينكه كسي بگويد: آنچه براستي اهميت دارد افراد آدمي هستند، ولي غرض اين نيست كه خود من چندان اهميتي دارم آميزه اي از خودخواهي و اعتقاد به مسلك جمعي مبناي كار قرار گرفته است. چنان بر پايه بعضي تصورات رمانتيك، در اهميت دادن به خود و حيات عاطفي خود و فراتاباندن خود و كشاكش (شخصيت) فردي با گروه و جمع زياده روي شده كه ديگر جايي براي سايرين نمانده و ايجاد مناسبات شخصي خردمندانه از دايره‌ي امكان بيرون رفته است.

سال ۷۷ در بحبوحه بازی‌ها و شعارهای سیاسی دوم‌خردادی که کپی شده از متون کتاب‌ها و مقالات کارل پوپر بود، ناگهان افکار عمومی جامعه به واسطه مانور رسانه‌ای سنگین روزنامه‌های زنجیره‌ای حامی غرب و دولت وقت، با ترس و وحشت ناشی از چند «قتل» جریحه‌دار شد.