همه ما درد انواع تفکر‌های چسبناک، اندیشیدن تا سر درد پوچی، تفکرات غیرجامع، تفکر در شرایطی که عمل کردن مقدم بود، تفکر در زمان و شرایطی که موقعیت اضطرار مطرح است و ... را چشیده ایم. همه ما متوجه شده ایم که بخش زیادی از انسان‌های موفق از نظر مادی، فاقد تجارب و سوابق آکادمیک هستند (هرچند بحث تفکر با تجارب آکادمیک و مدرک گرفتن، دو بحث دارای جنبه‌های اشتراکی، اما بشدت مجزا می‌باشند). حال سوال اینجاست که با این حجم معایب، تفکر و اندیشیدن خوب است یا بد؟ در پاسخ باید بیان داشت که اندیشیدن و توان تفکر در صورتی مفید فایده است که از نوع جامع بوده و همچنین در کنار آن، دو بحث اراده ورزی و بحث اعتقادات و حوزه ارزشی، مطرح باشد. تفکر غیرجامع و تفکر بدون اراده ورزی و نظام اعتقادی، به هیچ جا نمی‌رسد. این آسیبی است که متاسفانه غالب دانشگاه‌ها مبتلا به آن بوده و تاکیدات خاص بر تفکر کلاسیک (تفکر منجر به ایجاد تخصص صرف) دارند.

بازیگران هالیوود و ورزشکاران حرفه‌ای حسابی پول درمی‌آورند و به همین خاطر زندگی خوبی دارند. این افراد همیشه در مرکز توجه رسانه‌ها قرار دارند و مردم هم تشنه شنیدن داستان زندگی آن‌ها هستند. در این میان، اما برخی از این افراد ترجیح داده‌اند حضور در سینما و ورزش را رها کنند و به دنبال علایق اصلی خود بروند.

ستارگان درخشان سینمای کمدی سال‌ها خنده به لب مخاطبان آوردند٬ برخی از این ستارگان همچنان درخشان‌اند و به حیات خود ادامه می‌دهند و گروهی به خاطره‌ها پیوسته‌اند٬ خاطراتی ماندگار و همیشگی.

رابرت دنیرو هرکاری می کند تا بهتری بازی را از خود و حتی همبازی هاش دربیارد. این شامل توهین شدید به بقیه بازیگر به خاطر اینکه نمی تواند سر صحنه به قدر کافی عصبانی شوند هم می شود.