کارشناس محترم در این متن اقدام به بیان سرانه‌ها نموده و در انتها استنتاج کرده که مردم ایران نیاز به تغییر الگوی غذایی و کاهش مصرف دارند. ضمن تشکر از آمار‌های خوب ارایه شده، باید به استحضار رسانید که چند بحث مغفول در متن، باعث انحراف در استنتاج‌ها شده است. منجمله در نظر نگرفتن مواد غذایی جایگزین طبیعی و تولید کارخانه‌ای (مثلا سیب زمینی، لوبیا و ذرت و ماکارونی بجای برنج و نان)، در نظر نگرفتن ضعف در صنایع فراوری، صنایع تبدیلی و تکمیلی چرخه مواد غذایی (مثلا وضعیت پخت نان در ایران در مقایسه با سایر کشور‌ها که دور ریز‌ها را بشدت بالا می‌برد)، در نظر نگرفتن بحث الگوی مصرف در دهک‌های درآمدی مختلف (الزاما منجر به تحلیل نادرست می‌شود)، عدم نظر داشت به بحث صادرات و قاچاق مواد غذایی طبیعی و کارخانه‌ای (خصوصا شکر و آرد و روغن)، عدم توجه به وضعیت مشکلات فرآیند تولید و جابجا کردن مواد غذایی برای خوراک دام (مثلا نان برای مصرف دام)، اشتباهات فاحش در سامانه جمع آوری آمار تولید و مصرف (نامعتبر بودگی آمار) و .... بر این قاعده، ضرورت دارد که نویسنده محترم، متن را با نوعی بازنویسی در ویرایش‌های بعدی همراه ساخته و بازنشر نماید.

موقعیت اقتصادی- اجتماعی هر فرد یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های مؤثر بر سطح سلامت او از طریق تأثیر در نوع یا میزان دسترسی شخص به زیرساخت‌ها و عوامل شناخته‌شده‌ای است که وجودشان در تأمین و حفظ سلامتی (در هر دو بُعد جسمی و روانی) الزامی است. اینکه شخص تا چه ‌اندازه بتواند نیازهای بهداشتی، غذایی، درمانی یا سایر موارد مرتبط با سلامت خود و خانواده‌‌اش را با توجه به جمیع امکانات مالی و جایگاه اجتماعی که دارد، برآورده کند، موضوعی است که از لحاظ اهمیت در رشته‌های دانشگاهی مثل «اقتصاد سلامت» یا در مباحث بین‌رشته‌ای مهمی مانند «اقتصاد رفتاری» مورد بررسی و کنکاش قرار می‌گیرد.

تغییرات عمده ای که در رژیم غذایی مردم جهان در سال های اخیر به چشم می خورد، نشان دهنده افزایش توجه جامعه جهانی نسبت به سلامت تغذیه است. وفور بیماری های مزمن، قلبی و عروقی در کنار بیماری های دیگری مانند سرطان از جمله دلایل عمده نگرانی های بهداشتی و پزشکی در رابطه با سلامت تغذیه بوده است، همچنین افزایش چاقی نیز یکی دیگر از علت های مهم توجه به روند تغذیه در سراسر جهان به شمار می رود.