۱۸ اسفند سالروز درگذشت ایرج افشار است، بزرگمردی که سهم بسزایی در نسخه‌پژوهی، کتابداری و کتابشناسی تاریخ معاصر ایران دارد و بی‌تردید هرکه بخواهد در این زمینه کاری انجام دهد ناگزیر است تا از این آثار بهره جوید و این خود بهترین راه برای زنده نگاه داشتن یاد آن دانشمند است.

مدیر موسسه کتابشناسی شیعه از طرح های بزرگ در دست تدوین و منتشر شده پیرامون علمای بزرگ شیعه از قرن اول هجری و عصر امیرالمومنین (ع) تا زمان کنونی می گوید و بر این ادعاست که این موسسه ادامه حیات «الذریعه إلی تصانیف الشیعه» و ادامه حیات «اعیان الشیعه» است.

نیکول اشاف، مدرس جامعه‌شناسی در دانشگاه بوستون، کتابی نوشته است با عنوان پیامبران جدید سرمایه. او در این کتابْ اسطوره‌سازی‌های مدرن سرمایه‌داری را بررسی می‌کند. اشاف می‌گوید سرمایه‌داری همواره به داستان‌هایی نیاز داشته است تا «ما را صبح‌ها از تخت بیرون بکشد»، قصه‌هایی دربارۀ کاپیتالیسم خلاق و تفکر مثبت که پیامبران جدیدی مثل بیل گیتس و اپرا وینفری تعریف می‌کنند. این قصه‌ها کمک می‌کنند مردم قانع شوند که کاپیتالیسمْ بهترین یا تنها راه ممکن برای سازمان‌دهی جامعه است.

در ۱۹۲۳ یکی از جاسوس‌های شوروی به راه‌اندازی کتابخانۀ اندیشکده‌ای جدید در فرانکفورت آلمان کمک کرد. پیدایش این اندیشکده ماجرای عجیب‌وغریبی دارد: به پژوهش مارکسیستی اختصاص داشت، بودجه‌اش را فردی سرمایه‌دار می‌داد و ساختمانش را یکی از نازی‌ها تهیه کرده بود. استوارت جفریز، روزنامه‌نگار و نویسندۀ کتاب «گراند هتل پرتگاه»، در روایت تاریخی جدید خود از «مکتب فرانکفورت» آن را تجسم نوعی پارادوکس می‌داند.

روزهای واپسین عمرِ سالمندان و بیماران لاعلاج اغلب در آسایشگاه‌ها و بخش مراقبت‌های ویژهٔ بیمارستان‌ها می‌گذرد. پزشکان در این اوضاع درمان‌هایی را پیش می‌برند که مغزهایمان را گیج و منگ می‌کنند و شیرهٔ بدن‌هایمان را می‌کشند تا مگر شانس نصفه‌ونیمه‌ای برای زنده‌ماندن به ما بدهند؛ و در آخر افسوس می‌خوریم که همان اتفاقی افتاد که نباید. پزشکی مدرن به چیزی جز درمان فکر نمی‌کند، اما مرگ درمان ندارد. آتول گاواندی، جراح و نویسندهٔ آمریکایی، در پی این است تا ریشهٔ ناتوانی پزشکی مدرن در مواجهه با مرگ را بیابد و راه‌هایی را به بیماران و پزشکان پیشنهاد دهد که چگونه نگاهی تازه به وظیفهٔ پزشکی داشته باشند و روزهای واپسین را بگذرانند.