بازار چرم و کفش ایران در آستانه فروپاشی نرم قرار گرفته که نشانه‌های آن از ابتدای سال ۱۴۰۴ بیش از هر زمان دیگری آشکار شده است. تصویری که فعالان این صنف از آن درحال حاضر میدهند، مغازه‌های بسته، کارگاه‌های نیمه‌تعطیل، اجاره‌های نجومی، تقاضای در حال احتضار و تولیدی‌هایی که در تأمین مواد اولیه مستأصل مانده‌اند، تنها بخشی از تصویری است. ثبات در بازار تنها با كاهش تنش‌هاي سياسي، بهبود روابط بين‌المللي و تثبيت نرخ ارز ممكن است. اگر قيمت ارز به يك عدد مشخص برسد و همان‌جا بماند، هم توليدكننده و هم مصرف‌كننده مي‌توانند برنامه‌ريزي كنند. در شرايط نوساني، هيچ‌كس نه چكي جنس مي‌خرد، نه چكي مي‌فروشد و عملا بازار فلج مي‌شود. رييس اتحاديه صنف فروشندگان چرم و لوازم كفش تهران با اشاره به پيش بيني از وضعيت اين صنف در سال جاري مي‌افزايد: با وجود تمام مشكلات، صنعت چرم و كفش ايران صنعتي بومي، اشتغال‌زا و غيرقابل تحريم است. اگر حمايت لازم صورت گيرد و سياست‌گذاري‌ها منطقي باشد، اين صنعت مي‌تواند دوباره رونق بگيرد. اميدواريم سال جديد با كاهش تنش‌ها، ثبات اقتصادي و افزايش توليد همراه باشد.

رئیس اتحادیه تولید‌کنندگان کفش چرم دست‌دوز از واردات ۶۰ میلیون دلاری چرم در کشور خبر داد.

توجه به کارگاه‌های کوچک و صنایع مهمی مثل چرم و کفش می‌تواند باعث ایجاد اشتغال، رونق در تولید و افزایش صادرات شود.

رئیس اتحادیه فروشندگان چرم گفت: در حال حاضر بیش از ۹۹ درصد از چرم طبیعی در داخل کشور تأمین می‌شود.

اگر در جنگ تمام‌عیار اقتصادی تنها به یک داشته اقتصادی خود یعنی برند کفش تبریز توجه کنیم، به صورت مستقیم برای هزاران نفر و به صورت غیرمستقیم برای میلیون‌ها نفر سپر چرمی ساخته‌ایم.

در سال‌های دورتر «معصومه خانم» از بخش شاه نشین رختشویخانه زنجان، زنانی را که برای انجام کارهای روزمره به آنجا می‌آمدند مدیریت می‌کرده و حالا «مردعلی حیدری» به همراه شاگردانش در همانجا «چاروق» می‌دوزند.