بیمه در ایران را شاید به معنای واقعی بتوان بیمه نامید و بهتر است که بعنوان نوعی بنگاه اقتصادی بدان نگاه کنیم. معنای فرانشیز ۳۰ درصدی چیست؟ تو پول بیمارستان رو بده و بعد بیا بگیر چه کثافت کاری است؟ خودروی متعارف و غیر متعارف چه صیغه من درآوردی است؟ گویا درست شده اند که فقط از شهروندان بکنند. بیمه مرکزی هم که برای خودش امپراطوری می‌کند. امپراطور سرزمین فقرا هم شاید لذتی دارد برای خودش؟ راستی هزینه ارتباط با رسانه بیمه مرکزی سالیانه چقدر بوده است؟ چرا نباید رسانه‌های منتقد و مطالبه گر در این حوزه داشته باشیم! خودمان هم خوب می‌دانیم، درد کجاست، اما منافع و ضعف هایمان اجازه مطالبه گری نمی‌دهد. کلیپ زیر را مشاهده کنید، کپی نظام بیمه‌ای کشور خودمان است، منتهی ماشین عقبی منظورمان است.

صندوق تامین خسارات بدنی باید در کنار صنعت بیمه نقش اجتماعی و اقتصادی خود ایفا کند و در مواقع بحرانی چتر خود را بالای سر زیان دیدگان بگستراند و بعد از مهار بحران با شناسایی مقصران حادثه، منابع را به صندوق برگرداند.

چند سالی است که بیمه معلم بر اساس عقود نانوشته بطور کاملاً غیرقانونی انحصار تمامی بیمه‌های کارکنان وزارت آموزش و پرورش اعم از بیمه حوادث دانش آموزی، تکمیلی، شخص ثالث، بدنه خودرو و... را به خود اختصاص داده است. و مدیران کل بخش تعاون و رفاه وزارت آموزش و پرورش و مدیران کل ادارات کل استان‌ها و معاونین مالی آنها را چنان تغذیه کرده است.بسیار جالب است که خیلی رک و واضح اعلام می‌دارند که بیمه معلم هر ساله پول‌های کلانی را به حساب ادارات کل استان‌ها واریز کرده و مبالغی را نیز بین مسئولین اداره تعاون و رفاه استان‌ها و کارشناسان این حوزه بطور خصوصی و خارج از چارچوب تقسیم می‌نماید‌.

مؤسسات بین المللی شرکت‌های بیمه اتکایی ایران را رتبه‌بندی نمی‌کنند.

براساس قانون سازمان تامین اجتماعی بیمه به دو دسته عمده اختیاری و اجباری تقسیم می شود.