مقاله‌ی ارایه شده در “چهارمین همایش اموزش و پژوهش علم اقتصاد در ایران”، دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی، ۱۳۹۳، است.

هاجون چانگ در یکی از کتاب های خود به تشریح مکاتب اقتصادی می پردازد. در ابتدا هر مکتب را در قالب یک جمله کوتاه و رسا معرفی می کند.

در ابتدای دهه ۱۳۸۰ زمانی که دکتر نیلی عزیز و همکارانش مشغول تدوین «سند استراتژی توسعه صنعتی ایران» بودند، برای ما که مشغول مطالعه و تحصیل درخصوص مدیریت و سیاست‌گذاری فناوری و نوآوری بودیم و با وجود آنکه دکتر نیلی را دوست می‌داشتیم، همواره این پرسش وجود داشت: چرا به موضوع فناوری و نوآوری تا این اندازه ناچیز پرداخته شده است؟ برای ما پاسخ‌هایی شکل می‌گرفت از جمله آنکه «فناوری و نوآوری در فهرست بلندبالای چالش‌ها و سرفصل‌های صنعتی ایران قابل چشم‌پوشی است» یا «مشکل اصلی اقتصاد ایران در خارج از حوزه اقتصاد است و باید این چالش‌ها پیش از حل مسئله اقتصاد، حل شوند!». ما به اتکاي این جمله تلاش داشتیم تا خود را راضی کنیم که هم دکتر نیلی را دوست داشته باشیم و هم نوآوری را!

اقتصاد متعارف آکسیوماتیک ریاضی‌گرا، جریان اصلی در نظام آموزشی اقتصاد جهان و بالطبع ایران است. این جریان فکری، آکسیوماتیک است؛ به این معنا که مبتنی‌بر رویکرد قیاسی است؛ از تعریفی کلی از انسان، به‌عنوان آکسیوم یا اصل موضوعه اول شروع می‌شود و بعد با اضافه کردن آکسیوم‌های دیگر، قدم به قدم تکمیل می‌شود. در این مسیر، مفاهیم و فرضیه‌های خود را در قالب منطق ریاضی می‌ریزد و بنای نظری باشکوه ریاضی‌گرایی را تولید می‌کند که ممکن است با دنیای واقع ارتباط چندانی نداشته باشد. این دیدگاه ویژگی‌هایی را دارد در زیر به آن ها اشاره می شود.

فقر دنیای فقر سرزمین عجیبی است پر از معما. پژوهشگران اقتصاد توسعه اما اکثر این سوالات را در یک پرسش کوتاه خلاصه می‌کنند: «چرا فرصت‌های ازدست‌رفته فقرا تا این حد فراوان است؟»

«آکادمی سلطنتی علوم سوئد»، جایزه نوبل اقتصاد سال 2017 را به «ریچارد هال تِیلِر»، استاد «دانشگاه شیکاگو» تقدیم کرد. دلیل اعطای جایزه نیز سهم‌یاری تِیلِر به «اقتصاد رفتاری» که در تناقص کامل با اقتصاد سنتّی قرار می‌گیرد، ذکر شده است