گندم تنها برای سفره نیست و نقش‌های مهم دیگری در اقتصاد کشاورزی و اقتصاد ملی ایفا می‌کند. گندم به‌عنوان نهاده اصلی در تهیه نان، نشان از وابستگی سبد غذایی خانوار به محصول گندم دارد. صرف‌نظر از نقش گندم در اقتصاد، باید به نقش آن در تأمین نیاز‌های غذایی مردم کشور و به‌ویژه گروه‌های کم‌درآمد اشاره نمود.بنابراین گندم برای امنیت غذایی مردم با الگوی فعلی مصرف خانوار اهمیت دارد و به دلیل اهمیت گندم و فرآورده‌های آن در سبد غذایی خانوار، گندم به‌عنوان محصولی استراتژیک مطرح‌شده و همواره در کانون توجه سیاست‌گذاری‌های دولتی و کارشناسان اقتصادی، اجتماعی و سیاسی قرار داشته است. تصدی‌گری و مداخله دولت در حوزه تولید، خرید، نگهداری و توزیع گندم، بسته به شرایط اقتصادی و اجتماعی کشور متفاوت است. اندیشه «خودکفایی» و «حمایت» و «بهره‌وری» و «زنجیره» همراه با «دخالت» همواره بر آسمان گندم و آرد سایه‌افکن بوده و هر روز طرحی یا سیاستی که نتیجه و برون‏داد آن کمتر به هدف نوشته‌شده نزدیک بوده، اجرا شده و کمتر به آسیب‌شناسی علمی این اندیشه‌ها و طرح‌ها پرداخته‌شده و عملکرد و موفقیت آن مطالعه شده است.

در تاریخ زراعت ایران گندم یکی از محصولات عمده بوده که منبع تغذیه و درآمدی و تامین زندگی بخشی از روستاییان کشورمان بوده است. بر اساس سرشماری کشاورزی سال ۱۳۹۳ مرکز آمار ایران تعداد ۱۳۳۰۴۶۷ بهره بردار گندمکار وجود دارد که به کشت گندم مشغول بوده که علاوه بر اینکه گندم مورد نیاز داخل کشور را فراهم کرده، از طریق آن معیشت و زندگی خانواده خود را تامین می‌کنند.