تولید علم، فرایند شکل‌گیری و توسعه مرزهای دانش و نیز چگونگی تغییر و تحولات علمی از مسائلی است که مورد توجه اندیشمندان و فلاسفه علم بوده و دیدگاه‌هایی نیز در این‌باره ارائه شده است. اگر چه می‌توان گفت که امکانِ توسعه، پیشرفت و حتی دگرگونی علم مورد توافقی همگانی است، اما در اینکه این پیشرفت و تحول مدیریت‌‌پذیر است یا خیر، بحث و گفتگو وجود دارد. نوشتار حاضر تلاش می‌کند با نگاهی اجمالی به نظریات پیشرفت علم در ادبیات موجود، با رویکردی قیاسی ـ استقرایی و با استفاده از روش‌های فراتحلیل، نظریه مدیریت تحول در علوم انسانی را تبیین کند. در این نظریه چهارچوب کلان، عناصر کلیدی و مؤثر در تحول علوم انسانی احصاء و با اولویت‌سنجی و وزن‌دهی هر کدام، چگونگی ترابط و تأثیر و تأثر آنها بر یکدیگر در راستای تحول در علوم انسانی بررسی می‌شود. عوامل جامعه‌شناختی، یعنی نهادهای سیاست، اقتصاد، تعلیم و تربیت و رسانه در سپهر ارزش‌های دینی و اصول عقلانی مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار در مدیریت تحول علوم انسانی به شمار می‌آیند.

حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه، رئیس موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران در صبح روز چهارشنبه، ۲۶ مرداد ۱۳۹۶ در سومین دورۀ طرح ملی نخبگان علوم انسانی دربارۀ نسبت علوم اسلامی و علوم انسانی و نقش آنها در تحقق علوم انسانی اسلامی و نیز ارتباط دو نهاد متولی این دو دسته از علوم، به ارائه دیدگاه های خود پرداخته است .

بومی کردن رشته های علمی به معنای انحصار علوم و محدود کردن تحقیقات علمی نیست چون علوم و علم آموزی قابل حصر نبوده و دارای ابعاد جهانی و فرا مرزی است.تفکربومی کردن کردن علوم انسانی در حقیقت به معنای دمیدن روح معنویت،تحصیل و تعلیم نیّت‌مندانه و در مسیر عبودیت الهی به پیکره‌ی نظام آموزش عالی کشور و بویژه به علوم انسانی است. این تفکر و ایده؛ بر نشاط،اجتهاد،جدیت،نظام‌سازی و نظریه‌پردازی علمی – و به ویژه با صبغه‌ی اسلامی- در راستای کسب رضایت الهی و پاسخگویی به احتیاجات مادی و معنوی،دینی،انقلابی و ملی کشور و آحاد آن و نفی آفت‌های پیشینی و غرب محورانه و استعماری این بخش از علوم تأکید خاص می‌ورزد.

این همایش به منظور بازشناسی و نکوداشت دو دهه فعالیت­ های شورای بررسی متون و کتب علوم انسانی برپا می شود.

حیاتی، مسئول راه اندازی پژوهشکده «فناوری سازی در علوم انسانی و اجتماعی» گفت: یکی از اهداف اصلی این پژوهشکده جهت دهی طرح های پژوهشی اعضای هیئت علمی به موضوعات کاربردی سازی علوم انسانی است.

گفتمان غالب درباره علوم انسانی در ایران این است که این علوم سودمند، کارآمد و کاربردی نیستند. استدلال این گفتمان این است که این همه مشکلات و بحران درجامعه داریم. بنیان های متافیزیکی این علوم غربی است. این علوم سکولار و از دل جامعه ما بیرون نیامده است.

طرح بومی سازی بدنبال حمایت از جهان شمولی علوم اجتماعی است نه صرفا تایید یا اعتراف بلکه اصرار روی این نکته که همه فرهنگ ها ٬ تمدن ها و تجربه های تاریخی را باید بعنوان منابع افکار و ایده ها در نظر گرفت.این کار از طریق دستیابی به خودآگاهی وابستگی فرهنگی و قوم مداری امکان پذیر است