علوم انسانی که قرار بود روح تازه‌ای به جانش دمیده شود همچنان با مشکلاتی چون کمبود بودجه، عدم حمایت، نبود پژوهش‌های کاربردی و ده‌ها موضوع دیگر دست و پنجه نرم می‌کند.

بومی کردن رشته های علمی به معنای انحصار علوم و محدود کردن تحقیقات علمی نیست چون علوم و علم آموزی قابل حصر نبوده و دارای ابعاد جهانی و فرا مرزی است.تفکربومی کردن کردن علوم انسانی در حقیقت به معنای دمیدن روح معنویت،تحصیل و تعلیم نیّت‌مندانه و در مسیر عبودیت الهی به پیکره‌ی نظام آموزش عالی کشور و بویژه به علوم انسانی است. این تفکر و ایده؛ بر نشاط،اجتهاد،جدیت،نظام‌سازی و نظریه‌پردازی علمی – و به ویژه با صبغه‌ی اسلامی- در راستای کسب رضایت الهی و پاسخگویی به احتیاجات مادی و معنوی،دینی،انقلابی و ملی کشور و آحاد آن و نفی آفت‌های پیشینی و غرب محورانه و استعماری این بخش از علوم تأکید خاص می‌ورزد.