یک جامعه‌شناس با بیان اینکه حسن و دوام جامعه ایرانی به تکثر زبانی آن است، گفت: کج فهمی و سیاسی دیدن آموزش زبان مادری باعث شده که به زبان مادری اولویت ندهند.

زبان مادری، زبانی که هر یک از ما از زمانی که با جهان بیرون به واسطه لالایی‌ها و سخن گفتن مادرمان مواجه شده‌ایم، اولین قالب تفکر ما و جهان ما را می‌سازد. بنابراین همانقدر که اهمیت دارد زبانی مشترک را به عنوان زبان رسمی برگزینیم و آن را آموزش دهیم، مهم است که برای حفظ زبان‌های غیرفارسی موجود در ایران نیز سازوکاری بیندیشیم. دکتر سیدجواد میری، یکی از این سازوکارها را که به حفظ موجودیت زبان‌های غیرفارسی کمک می‌کند آموزش این زبان‌ها در مدارس در کنار دروس دیگر می‌داند. به زعم او گسستی که یک فرد ایرانی از زبان مادری به محض ورود به مدارس تجربه می‌کند تأثیرات شناختی و احساسی زیادی روی او می‌گذارد و جامعه را نیز بتدریج ازظرفیت‌های زیاد زبان‌های غیرفارسی محروم می‌کند. در ادامه گفت‌و‌گویی که درباره سیاستگذاری در عرصه زبان با دکتر «سیدجواد میری مینق» به بهانه انتشار کتاب «زبان مادری در گفتمان علوم اجتماعی» انجام گرفته، می‌خوانید. سیدجواد میری جامعه شناس و دانشیار پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی است و در این گفت‌وگو سعی شده با عینکی متفاوت به مسأله زبان مادری در بستر گفتمان جامعه شناسی نگاه شود.

موضوع آموزش به زبان مادری و یا آنگونه که وزیر آموزش و پرورش گفته است : آموزش به زبان محلی که گاهاً با آموزشِ زبان مادری نیز اشتباه گرفته می شود چندین سال است که از سطح آموزش و پرورش فراتر رفته و به یکی از مسائل مناقشه برانگیز در سطوح مختلف حاکمیت تبدیل شده است. اواخر فروردین ماه امسال نماینده مردم اردبیل در مجلس از تدوین طرح تدریس به زبان مادری در مدارس کشور خبر داد و گفت : جمع‌آوری امضا در مجلس برای این طرح با جدیت دنبال می‌شود و در حال افزایش است.