گزینش را می‌توان بعنوان جزیی مهم در بحث مدیریت منابع انسانی محسوب نمود. در کشور ما متاسفانه شاهد آن هستیم که نظام گزینش بجای تخصص محوری، گرایشات بالای وفادار محوری پیدا کرده و بجای تاکید بر فرآیند استعدادیابی و همچنین ساخت و توسعه تدریجی نیروی انسانی، دنبال افرادی عموما تابع، افراد ایده ال و ابر انسان، افراد دارای ارتباط اثبات شده با حوزه‌های ارزشی و مواردی نظیر آن می‌گردد. مشکلات و آسیب‌های نظام گزینش در ۴ دسته ساختاری، فرایندی، نیروی انسانی گزینشگر و معیار‌های گزینش قابل دسته بندی بوده و با وجود تاکیدات مکرر مقام معظم رهبری بر اصلاح نظام گزینش، تغییر معنادار چندانی در آن رخ نداده است. مصداق داستان را در شیوه گزینش در آموزش و پرورش ملاحظه کنید. واقعا سی سال بعد، نسل آینده چه قضاوتی در خصوص سکوت ما جهت تداوم یکسری از اشتباهات خواهد داشت. چرا باید بگذاریم که نظام مقدس جمهوری اسلامی آنهم در گام دوم انقلاب، تاوان تفکراتی خاص هادی به ناکجا آباد‌ها را بدهد؟ فهم بعضی از این دوستان از فقه پویا چقدر است؟ فهم عزیزان از کارآمدی سازمان و نیازمندی حضور نیرو‌های توانمند برای تحولات توسعه‌ای چقدر است؟

محمد فاضلی عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی درکانال تلگرامی خود نوشت: نوجوان هفده‌ساله درس‌خوانی بود که در تابستان سال 1366 در رشته پزشکی قبول شده بود. خانواده خوشحال بودند، اولین پزشک آینده فامیل بود، اما به یکباره خبر آمد که گزینش او را رد کرده است. نوجوانی که سرش چنان در درس و مشق بود که پزشکی قبول می‌شد، از خانواده‌ای مذهبی می‌آمد و تابستان‌ها را هم در کنار پدر در روستا کار می‌کرد، اصلاً چه کاری می‌توانست کرده باشد که با همان معیارهای دهه شصت شایسته رد شدن باشد؟ همه فامیل حتماً دست به‌کار شدند تا بالاخره مسأله حل شد و یادم هست یکی دو مقام استانی هم پا در میانی کردند تا مشکل گزینش نوجوان حل شد. آن نوجوان امروز پزشک فوق‌تخصص است و صدها هزار انسان از خدمات او بهره‌مند هستند. سرمایه‌گذاری در ساخت مرکز درمانی هم انجام داده و حتماً اشتغال‌هایی هم ایجاد کرده است.