تعلیم (در معنای مهارت افزایی منجر به تخصص، اقتصاد، ثروت افزایی، کسب قدرت) و تربیت (توان مقابله با ناتوانی‌ها و توان کسب خواهندگی مستمر منجر به حضور در میدان حق انتخاب گری و بازی قدرت)، دو زیرساخت اصلی توسعه و تعالی یک جامعه را تشکیل داده و بستری ضروری برای تمدن سازی هستند. جامعه با نگاه غربی، نیازمند تعلیم و تربیت برای تحقق توسعه است و در نگاه دینی نیازمند تعلیم و تربیت برای تحقق تمدن دینی و پرورش انسان‌هایی سعادتمند در زندگی دنیوی و اخروی می‌باشد. اما در کشور ما ایران، این داستان با اسیب‌هایی چند همراه شده است. ضعف بنیان مالی و کم توجهی‌های بودجه‌ای به اموزش و پرورش، کم توجهی به تامین مالی و تامین بودگی معلمان را سبب شده است. افزایش فشار بر معلمان در کنار انتصابات غیرشایسته سالار (گعده ای، محفلی، رفاقتی، دستوری و ...)، نظام اموزش و پرورش در جمهوری اسلامی ایران را با آسیب مواجه نموده و وظیفه مندیم در روز معلم درخصوص این آسیب جدی حسب وظیفه حرفه ای، دینی، اخلاقی- انسانیف امنیتی، هشدار بدهیم. شاید نتوان در کوتاه مدت، مشکل بودجه‌ای اموزش و پرورش را سامان داد، اما با تقویت شایسته سالاری، می‌توان افزایش رضایت و مشارکت کادر آموزشی را دنباله گیری کرد و به شیو‌های بهره ورتر به بحث تعلیم و تربیت پرداخت. یادمان باشد که تامین منافع ملی، حوزه شوخی برداری برای یک کشور نبوده و قابل مماشات نیست.

در دوران وزارت سید محمد بطحایی، با صرف هزینه های گزاف، شبکه اجتماعی سینا در آموزش و پرورش طرح ریزی و اجرا شد و حال در دور جدید، از شبکه "شاد" برای آموزش مجازی دانش آموزان رونمایی شده و خبری از تعیین تکلیف سینا نیست!و اینبار شبکه اجتماعی دیگری با نام جدید در دستور کار قرار دارد و از سرنوشت شبکه سینا با آن همه صرف هزینه و انرژی خبری نیست!

فرجی گفت: به این دلیل که در شرایط فعلی سلامت دانش آموزان در معرض خطر است، تعطیلی مدارس در شرایط کنونی مثبت ارزیابی می شود.

فرجی گفت: تا زمانی که صرفا دغدغه‌ها مطرح می‌شود، مفید نیست. چراکه جامعه و بدنه آموزش و پرورش به این مشکلات کاملا واقف است و کسی هم آن را رد نمی‌کند. اما اینکه آیا می‌توان حرف را به عمل تبدیل کرد، موضوع بسیار مهم‌تری است.

عباس فرجی کارشناس آسیب آموزش با بیان اینکه تا 6 سال آینده 92 درصد معلمان استان مازندران بازنشسته می‌شوند، از بروز یک فاجعه برای سیستم آموزشی کشور و این استان خبر داد.

کلاس‌های درس بالای ۴۰ نفر که حالا به تعبیر معلمان، به مرز انفجار رسیده‌اند! یکی از ده‌ها مشکل مدارس دولتی است و معلمان از مشکلات تدریس و یادگیری در این کلاس‌ها برای ما گفتند و از اینکه گاهی کیفیت در مدارس برای برخی سیاست‌گذاران مقرون به صرفه نیست!

فرجی با بیان اینکه وقتی صحبت از تحصیلات می‌کنیم منظورمان همه آن چیزی است که یک کودک نیاز دارد تا یک زندگی سالم و با نشاط به همراه رضایتمندی در زندگی‌اش داشته باشد، گفت: اما مدرک تحصیلی الزاما این موارد را به همراه ندارد.

افزایش دسترسی به تحصیلات برای تمامی جوامع جزء لاینفک مسائل استراتژیک آن کشور است؛ چراکه سیاست‌های کلان یک کشور را فقط می‌توان بر بستر آموزش شهروندان آن جامعه بنا کرد و البته این مهم در عصر الکترونیک و دنیای پیچیده امروزی بیشتر قوت گرفته است، زیرا هر کشوری در تلاش است تا دانش‌آموزان خود را با استانداردهای صنعتی و اجتماعی کشور خود بازتعریف کند؛ مثلا برای مبارزه با تغییرات آب‌وهوایی شما نیاز دارید در بستر آموزش همگانی به‌ویژه در مدارس با این چالش روبه‌رو شوید یا در موضوعات اجتماعی عام نیازمند آن هستید که در سطوح مختلف آموزش‌های کافی را به دانش‌آموزان ارائه دهید. با‌وجود‌این، دانش‌آموزان در کشورهای در حال توسعه موانع زیادی برای دسترسی به تحصیلات پیش‌روی خود دارند، بعضی از این موانع تا حدی مشخص‌اند مثل نداشتن مدرسه برای آموزش، اما برخی ظریف‌تر به نظر می‌رسند مثل نبود معلم آموزش‌دیده یا کمبود تعداد دانش‌آموز برای تشکیل یک کلاس درس که به‌دنبال آن دانش‌آموزان محروم از تحصیل خواهیم داشت.

آموزش‌وپرورش در تلاش برای دمیدن هوای تازه به دبستان‌های کشور است اما چرا برخی طرح‌های تحولی آموزش‌وپرورش در میدان عمل یعنی مدارس چندان موفق نمی‌شود؟

آنطور که مسئولان آموزش و پرورش هشدار می دهند در آینده نزدیک جمعیت پشت کنکوری های رشته علوم تجربی با تعداد کل داوطلبان ورود به دانشگاه برابری خواهد کرد زیرا همه می خواهند پزشک شوند و دست بردار هم نیستند.