حسین علایی، فرمانده سابق سپاه پاسداران: مهم ترین ضعف ایران آن بوده است که دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی ایران، به بزرگی و فعال بودن دائمی تشکیلات اطلاعاتی اسرائیل توجه کافی نکرده و توانایی های لازم را برای مقابله و مواجهه با سازمان های اطلاعاتی اسرائیل مثل موساد و نیز اطلاعات ارتش اسرائیل و سایر دستگاه های جاسوسی همکار با اسرائیل فراهم نکرده اند. برخی از منتقدین درباره اظهارت آقای علایی بیان داشته اند که ایشان با نوعی محافظه کاری، وسط لحاف نقد ایستاده و ضمن بیان انتقاداتی چند، به گونه ای صحبت کرده که به کسی برنخورد. در صحبت های آقای علایی، به بحث نفوذ های احتمالی هیچ اشاره ای نشده و تنها بحث غافلگیری ، پر رنگ شده است. همچنین هیچگونه رویکرد مطالبه گری یا پاسخ طلبی در صحبت های ایشان دیده نمی شود.

پیرو ترورهای اولیه اسرائیل، پرسش از معادله‌ی «فرد-فناوری» در اقدامات امنیتی و اطلاعاتی رژیم داغ شد؛ به این معنا که در کسب اطلاعات مربوط به دقت ترورهای اولیه اسرائیل، افراد نفوذی احتمالی سهم بیشتری داشتند یا این اطلاعات و داده‌ها محصول استفاده تسلیحاتی از فناوری و تکنولوژی بود؟این متن قاعدتاً نمی‌تواند در این باره حکم کند، امّا نشانه‌هایی که وجود دارد، و بویژه برداشت‌هایی که می‌توان از مصاحبه اخیر شیخ نعیم قاسم، دبیرکل حزب‌الله لبنان استنتاج کرد و به موضوع ایران نیز تعمیم داد، اینچنین است که به احتمال بسیار، نقش فناوری با فاصله بسیار زیاد از نقش افراد احتمالی نفوذی بیشتر است. اگرچه نهادهایی که دراین زمینه فعال‌اند، قاعدتاً نباید با احتمالات کار کنند‌، بلکه باید حالت‌های بدبینانه را هم به صورت منطقی و طبیعی درنظر بگیرند؛ امّا مشخص است که رژیم با پشتیبانی کامل آمریکا قطعاً از فناوری‌های هوشمند، استفاده‌های نظامی هم می‌کند و این مسئله باید مدنظر قرار بگیرد. اگر تجاوز نظامی اخیر رژیم صهیونی به ایران را در سه سطح ۱-امنیتی و اطلاعاتی ۲- نظامی و ۳-سیاسی-اجتماعی بررسی کنیم، بویژه با توجه به ترورهای وحشیانه‌ و متعددی که در ساعات اولیه توسط اسرائیل صورت گرفت، این رژیم در بخش امنیتی، توانست ضرباتی وارد کند؛ اگرچه در بخش نظامی، علیرغم تمام بمباران‌هایش، به لحاظ تحقق اهداف، زیر متوسط و ناکام ظاهر شد و در بخش سیاسی-اجتماعی نیز کارنامه‌ای کاملاً منفی از خود به جای گذاشت.

در حال حاضر، دو سناریو برای پاسخگویی به این ترور وجود دارد: نظامی و امنیتی. ممکن است که واکنش ایران به این حمله جدی‌تر از وعده صادق باشد. این بار ممکن است گروه‌های مقاومت از یمن، لبنان، عراق و غزه نیز علاوه بر ایران در این پاسخ شریک باشند. سناریوی امنیتی، پیچیده‌تر و به طور خالص بر توانایی اطلاعاتی و امنیتی تمرکز دارد. این سناریو می‌تواند اهدافی خاص یا اشخاصی خاص را هدف قرار بدهد که برای اسرائیل مهم باشد.

کمتر از یک روز پس از آغاز به کار دولت چهاردهم که امید بهبود روابط خارجی و مذاکره با غرب را در دل جامعه زنده کرده بود، شاهد وقوع حادثه‌ای بودیم که منجر به افزایش سوظن، تنش و بحران میان حاکمیت و غرب شد. ترور اسماعیل هنیه در تهران، گفتمان تندروها را تقویت کرده است. سؤال این است آیا دولت چهاردهم با چنین آغازی می‌تواند در ادامه بنا به خواسته رأی‌دهندگان که کاهش تنش ایران با غرب و از میان برداشتن تحریم‌هاست رفتار کند یا نه؟ رسانه در گفت‌وگو با غلامعلی رجایی، مشاور پیشین رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام به جست‌وجوی پاسخ این پرسش برآمده که در ادامه می‌خوانید.

تشکیلات امنیتی یک کشور بلاشک می‌توانند اثرات معناداری را در روند توسعه‌ای و جایگاه نظامات سیاسی در طیفی از تجلی در قالب هسته سخت تا دیده بان-ناظر-هادی توسعه و ارتقا نظامات سیاسی داشته باشند. شرط کارآمدی تشکیلات امنیتی وجود سه گانه، نظارت‌های لایه‌ای ملموس، به روز بودگی نیرو‌ها و سازمان و در نهایت بحث استفاده از کادر وفادار است. تعادل پویای این سه شرط را می‌توان نخستین آزمون قضاوت درباره موفقیت عملکردی مدیران ارشد امنیتی دانست و خروج از این تعادل را هم می‌توان بسترسازی فساد تدریجی در سیستم‌های امنیتی تلقی کرد. فسادی که نه تنها ارکان توسعه‌ای یک کشور را متاثر می‌کند، بلکه در حدی بیشتر، باعث تضعیف و سقوط نظامات سیاسی خواهد شد. آیا می‌توان انکار نمود که پهلوی دوم، یکی از بدترین ضربات منجر به سقوط خود را از دو مقوله هسته سخت (تبدیل ساواک به نظام استبداد ورزی داخلی) و کم توجهی به توسعه متوازن (حاکمیت عدم توازن در روند توسعه‌ای کشور و غفلت از ابعاد اجتماعی- فرهنگی و سیاسی توسعه)، خورد؟ در گزارش مرکز مطالعات استراتژیک بگین-سادات (The Begin–Sadat Center for Strategic Studies) که اندیشکده اسرائیلی وابسته به دانشگاه بارایلان است، آمده که: یکی از دلایل اصلی ضعیف بودن برنامه‌های اطلاعاتی و مشخصاً ضدجاسوسی ایران این است که رژیم اصرار دارد افراد را بر اساس وفاداری به انقلاب و نظام به کار گمارد، نه بر اساس دانش و مهارت. سوال اینجاست که آیا این گزاره در مورد تشکیلات امنیتی کشور ما، قابل استفاده و استناد می‌باشد یا خیر؟ موضوعی که ضرورت دارد، بخش‌های نظارتی درون دستگاهی تشکیلات امنیتی کشور و همچنین شورای عالی امنیت ملی، تمرکز خاصی روی آن داشته باشند.

وزیر کار دولت حسن روحانی در نقد دستگاههای امنیتی مربوطه در حادثه تروریستی کرمان نوشت: این حادثه نشان داد که دستگاه‌های مسوول (شورای تامین استان و شهر) پیش‌بینی و آمادگی لازم برای چنین اتفاقی را نداشته و باید پاسخگو باشند. بدیهی است که باتوجه به کینه عمیق داعش (اعم از داخلی و منطقه‌ای) از شهید قاسم سلیمانی، احتمال وقوع اقدام‌های انتقام‌گیرانه وجود داشته است.

شهبازی نوشت: هم‌اکنون در ایران «فضای ضد نفوذ» تا حدودی شکل گرفته و آگاهی‌هایی به دست آمده هر چند هنوز خام و در نطفه است. این رویکرد اگر به بلوغ رسد و غنای فکری و سمت‌گیری پخته و دقیق پیدا کند می‌تواند لطمات جدی بر پایگاه اسرائیل در داخل ایران وارد کند، ولی اگر به «نفوذهراسی» تبدیل شود می‌تواند پیامدهای سیاسی و اجتماعی خطرناک داشته باشد. هدف، تبدیل این شناخت ابتدایی و خام به فضای تند و شلخته و مغرضانه‌ای است که آن را «نفوذهراسی» می‌نامم.

دموکرات‌ها دست به کار شده‌اند؛ آن‌ها در تلاش‌اند به دولت ایالات متحده نشان دهند بدون اطلاع آن‌ها نمی‌توانند دست به اقدام علیه ایران بزنند. این خط را دموکرات‌های سنا به پیش می‌برند.

اظهارات اخیر وزیر اطلاعات درباره شناسایی و دستگیری ۲۹۰ جاسوس سرویس اطلاعاتی آمریکا در ایران و دیگر کشورها، بازتاب های گوناگونی در رسانه ها به همراه داشت.

علی‌اصغر رمضانپور در دوره وزارت احمد مسجدجامعی در دوران اصلاحات به عنوان معاون فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران فعالیت می‌کرد.