اقتصاد ایران با خط فرمان فعلی، اقتصادی بیمار و دارای وابستگی غیرقابل انکار به دلار است. بیماری این اقتصاد زمانی تشدید شده که سیاسیون به طمع کسب منفعت اقدام به مدیریت و سیاستگذاری منجر به چپو در آن کرده اند. تا کی می‌توان با این فرمان و چنین افرادی، امری تخصصی نظیر اقتصاد را راهبری کرد؟ آیا هنوز هم آقایان می‌اندیشند که می‌توان دلار را تا ۲۵۰ تومان بالا برد و کسری بودجه را پوشش داد؟ داستان همین یک رقم پراید برایتان درس عبرت نشده است؟ دلار ۲۵۰ هزار تومانی، پراید دو میلیارد تومانی را به رختان خواهد زد. حتما حقوق را هم دو برابر می‌کنید و انتظار دارید مردم بشکلی هوازی از ذرات معلق تغذیه کنند؟ تا کی باید شاهد این جهالت کم تعهدی‌ها در گام دوم انقلاب آنهم در کشوری با داعیه داری تمدنی باشیم؟ آیا هنوز وقت کنار کشیدن و سپردن کار دست دهه پنجاهی‌ها و دهه شصتی‌های متخصص نرسیده است؟ صحبت‌های سیامک قاسمی، ارزش توجه دارد.

هشی گفت: همه وزارتخانه‌ها و معاونت‌ها مسئولیت تضامنی دارند. اما این وزارتخانه‌ها و معاونت‌ها استقلال ندارند و مدیران آن کارمند دولت به حساب می‌آیند. از سوی دیگر روابط مسئولان با یکدیگر چندان شفاف نیست. مشخص است در این صورت مسئولان بانک مرکزی و وزارت اقتصاد مجبورند هر روز از مسئول دفتر رئیس‌جمهوری دستور بگیرند که چه اقدامی را انجام دهند.

شاهمرادی گفت: همه وزرا در مشکلات ایجاد شده دخیل بوده اند اما در شرایط کنونی خود را عقب می کشند و نمی خواهند جوابگوی تنش های ایجاد شده در بازار باشند.شاهمرادی در رابطه تبعات وزیرنداشتن برخی وزارتخانه‌های اقتصادی مانند وزارت اقتصاد و کار نیز به «نود اقتصادی» گفت: همه وزرا در مشکلات ایجاد شده دخیل بوده‌اند اما در شرایط کنونی خود را عقب می کشند و نمی‌خواهند جوابگوی تنش‌های ایجاد شده در بازار باشند.