عُمَر خَیّام نیشابوری (نام کامل: غیاث‌الدین ابوالفتح عُمَر بن ابراهیم خَیّام نیشابوری) (۴۴۰ – ۵۱۷ ه‍. ق)، حکیم، فیلسوف، ریاضی‌دان، ستاره‌شناس و شاعر رباعی‌سرای ایرانی در دورهٔ سلجوقی است. عمر خیام در سدهٔ پنجم هجری قمری در نیشابور در قرون وسطی زاده شد و در آن زمان نیشابور مرکز اصلی دین زرتشت بود و به احتمال قریب پدر خیام یک زرتشتی بود که به اسلام روی آورده‌بود. بنا به روایتی، خیام و حسن صباح و خواجه نظام‌الملک به سه یار دبستانی معروف بوده‌اند که هریک در بزرگسالی به راهی رفتند. حسن، رهبری فرقهٔ اسماعیلیه را بر عهده گرفت؛ خواجه نظام‌الملک، سیاست‌مداری بزرگ شد؛ و خیام، شاعر و اندیشمندی گوشه‌گیر شد که در آثارش اندیشه‌های نو و دلهره و اضطرابی از فلسفهٔ هستی و جهان وجود داشت. گرچه جایگاه علمی خیام برتر از جایگاه ادبی اوست و لقبش «حجّةالحق» بوده، ولی آوازهٔ وی مدیون رباعیاتش است که شهرت جهانی دارد. رباعیات خیام به بیشترِ زبان‌های زنده برگردان شده‌است. آوازهٔ وی در غرب به‌طور مشخص بیشتر مدیون ترجمهٔ ادوارد فیتزجرالد از رباعیات او به زبان انگلیسی است.

درباره شعر خیام در سومین نشست از سلسله نشست‌های از هفت شهر عشق تا هزار وادی اندیشه مطرح شد که شعر خیام سرشار از چرایی است و پاسخ‌های خیام را باید در حل معادلات جست‌وجو کرد نه در ادبیات او.

«ژیلبر لازار»، زبان‌شناس و ایران‌شناس نامدار فرانسوی، در ۹۸ سالگی درگذشت.

آژانس ادبی پل در نمایشگاه کتاب استانبول رایت ۲۲ عنوان کتاب ایرانی را به ناشران الجزایری‌، مصری،‌ قزاقی،‌ انگلیسی،‌ صربی و گرجی فروخت.

ترجمه بوسنیایی «تذکرة‌الاولیا»ی عطار، طی دو سال، 4 بار تجدید چاپ شد و امروز هم در بازار کتاب نایاب است. این به خاطر سنت عرفانی رایج در بوسنی است.

به همت مدیر انجمن بین‌المللی فرهنگ ایران، طی مراسمی روز چهارشنبه ۱۱ فروردین‌ماه، از مجسمه خیام نیشابوری، ساخت حسین فخیمی در دانشگاه اوکلاهما آمریکا با حضور گسترده دوستداران فرهنگ و هنر ایران‌زمین پرده‌برداری شد.