در مطلب زیر، ابتدا به فعالیت تخریبی بلاگر‌ها در فضای اینستاگرام برای جذب فالوور اعتراض می‌کند و بعد سوال می‌پرسد که ایا من به عنوان یک علاقمند، اجازه این را دارم که پاسخی از شما بخواهم که چرا میراث فرهنگی و ملی ما، جنگل‌های قدیمی ما، فرهنگ دیرین ما، اینطور توسط افراد ناآگاه که به خود عنوان مدرس، کارشناس و مشاور را می‌دهند، به یغما می‌رود.

همین‌طور که روی مبل لم داده‌اید و اینستاگرام را بالا و پایین می‌کنید، همین‌طور که با بی‌حوصلگی صفحه یکی از کاربران پر فالوئر را زیرو رو می‌کنید و لبخند کجی با تمسخر و شاید حرص تحویل می‌دهید، به ظهور یک «اینفلوئنسر» کمک می‌کنید!

فرهنگ عمومی امروز را باید با تسلط نمادین مفهوم «لایک» چه در معنای «جذب هر چه بیشتر مخاطب» و چه در معنایی مرتبط با «منطق غیرانتقادی، ناآگاهانه و توده‌وار» در جامعه فهم کرد.

بچه‌ها کتاب و دفترهایشان را روی سرشان گذاشته‌اند و مدادها را پشت گوش. شادمانه می‌خندند و سمت مدرسه می‌روند، مدرسه‌ای که تازه بازسازی شده و رنگ و رویی جدید پیدا کرده. دارم فکر می‌کنم کاش قبل آمدن برای بچه‌ها چند تا کیف و لوازم‌التحریر می‌آوردم. توی دلم می‌گویم این بار حتماً این کار را می‌کنم.در واقع این، اولین چیزی است که به ذهنم می‌رسد. آقای مدیر که غرق تماشای شادی بچه‌ها به خاطر مدرسه جدیدشان است، می‌گوید: «امسال کولر داریم و دیگر بچه‌ای سر کلاس از گرما غش نخواهد کرد.» آخر می‌دانید، گرمای چابهار، پاییز و بهار نمی‌شناسد. می‌گویند اینجا زیاد پیش می‌آید بچه‌ها از گرما بیهوش شوند به خاطر همین ساعت مدرسه رفتن‌شان با بقیه فرق می‌کند، 6 صبح می‌روند و 11 برمی‌گردند.

اینستاگرام محیطی برای ارتباط با دیگران است و همچنین بخشی از اوقات فراغتمان را پرمی‌کند، جایی است که در آن شگفت‌زده می‌شویم، لذت می‌بریم، شرم می‌کنیم و به ستوه می‌آییم. در دنیای جدید اینستاگرام رازهای زیادی مخفی شده است.

زیر پوست شبکه‌های اجتماعی اما بحث داغی شروع شده. طلاب و روحانیون فعال در شبکه‌های اجتماعی بحث داغی را سر موضوع خلع لباس «سید حسن آقامیری» راه انداختند. گروهی روی صندلی قضاوت نشسته اند و به چرایی حکم سید حسن آقا میری. از آن طرف در فضای فان اینستاگرام نیز پستی از یک کاربر ناشناس رکورد لایک را جابجا اینستاگرام را جابجا کرد.