جولان در محوطه‌های تاریخی برای جذب فالوور بیشتر

در مطلب زیر، ابتدا به فعالیت تخریبی بلاگر‌ها در فضای اینستاگرام برای جذب فالوور اعتراض می‌کند و بعد سوال می‌پرسد که ایا من به عنوان یک علاقمند، اجازه این را دارم که پاسخی از شما بخواهم که چرا میراث فرهنگی و ملی ما، جنگل‌های قدیمی ما، فرهنگ دیرین ما، اینطور توسط افراد ناآگاه که به خود عنوان مدرس، کارشناس و مشاور را می‌دهند، به یغما می‌رود.

شعار سال: این بار نوبت بلاگرهاست محوطه‌های تاریخی را شخم بزنند

در فضای مجازی متنی از یک خانم علاقه‌مند به حوزه تمدن و تاریخ و فرهنگ ایران منتشر شده که حاوی عکس‌هایی از دو نام آشنا در حوزه گردشگری است یکی اهل سیستان و دیگری یک بلاگر

‌نویسنده خطاب به مسئولان میراث فرهنگی استان سیستان و بلوچستان اعلام می‌کند:« در تاریخ 15 آذر 1399، فردی به نام س. ت با همراهی راهنمای محلی م.ن به منطقه باستانی و با ارزش تاسوکی، رود بیابان و گردی کلات به بازدید توریستی می‌روند.

اقای ت که فردی سرشناس در اینستاگرام است از طرفدارانش می‌خواهد که: «الان وقتشه پیج منو استوری کنید بزارید رفقاتونم از این همه چیزای باحال ببینند و لذت ببرند» با او همراه شوند و شروع به تخریب محوطه می‌کند.

در حالی که ما می‌دانیم هنوز هیچ کاووش علمی و مطالعه باستان شناسی بر روی این داده‌های با ارزش صورت نگرفته، ایشان «قسمت‌های سالم تر» یک گور با ارزش را جدا کرده تا عکسی برای استوری‌اش بگیرد. در ادامه او یک شیء را که حدس می‌زند دسته آسیاب است برمی‌دارد و تکه هایش را کنار هم چیده و با هشتگ پازل و #سرگرمی منتشر می‌کند.

او چند گور دیگر هم تخریب کرده و سفال‌ها، گیره سر فلزی، خشت و...را از سوی به سوی دیگر می‌برد. راهنمای محلی نه تنها تذکری نمی‌دهد بلکه او را همراهی می‌کند: "بریم یکم اسکلت بازی شب بیاد به خوابتون دلم خنک شه"

این علاقه‌مند ادامه می‌دهد: حال سوال اینجاست که تخریب محوطه های باستانی، عدم حفاظت از میراث فرهنگی و بها دادن به گردشگری مخرب تا کی ادامه دارد؟ مگر ما شاهد نبودیم که چگونه گردشگری ناپایدار به جزیره هرمز آسیب زد و ساکنان اصلی جزیره را مجبور به کوچ کرد چرا که قادر نبودند با اسکان بی‌رویه توریستها، اجاره منزل خودشان را دیگر بدهند؟

مگر ما ندیدیم چگونه گردشگری آسیب زننده مردمان محلی روستای ابیانه را آزرده خاطر کرد و به جای گردشگرپذیر، با همه مهربانی شان تا حدی گردشگر ستیز شده اند و از گردشگر پیوسته طلب پول می‌کنند و بس؟ این نوع از گردشگری چه جاذبه‌ای می‌تواند داشته باشد و چه پایداری؟

ایا ما تجربه گردشگری یک روزه و تورهای شاد و جشن رنگ را در طبیعت شمال ایران ندیدیم که چگونه گوسفندها را گَر و آبها را آلوده و زمین ها را سمی و کشاورزان را آزرده کرد؟

ایا من به عنوان یک علاقمند، اجازه این را دارم که پاسخی از شما بخواهم که چرا میراث فرهنگی و ملی ما، جنگل های قدیمی ما، فرهنگ دیرین ما، اینطور توسط افراد ناآگاه که به خود عنوان مدرس، کارشناس و مشاور را می دهند، به یغما می‌رود.