بحث انتقال پایخت در ایران، بیشتر به شوخی سیاسی شبیه است تا ایده سیاسی و مدیریتی. کشوئری که در کشیدن چند ده کیلومتر بزرگراه و آزاد راه مشکل نقدینگی دارد، چطور بحث از انتقال پایتخت می کند؟ انتخاب پایتخت ضمن اراده گرایی دولتی و حاکمیتی ، سرمایه گذاری مردمی وسیع با افق های روشن برای سرمایه گذاری می خواهد ه در ایران، هر دو مورد را بشکلی کم رنگ داریم. محمود تهی‌دست، عضو هیات‌رئیسه اتاق بازرگانی زاهدان در این باره معتقد است که ،انتقال صنایع آب‌بر به مکران بهتر از انتقال پایتخت است . یک دهه طول می‌کشد تا زیرساخت‌های مکران آماده استقرار پایتخت شوند. لازم به توضیح است که مسعود پزشکیان، رئیس جمهوری، روز یکشنبه 5 مرداد، با حضور در وزارت راه و شهرسازی، با اشاره به بحران آب در کشور و به خصوص در تهران، گفت: «از همان ماه‌های ابتدایی که دولت مستقر شد، توسعه دریامحور دنبال شد. ادامه وضعیت موجود در تهران و شهرهای بزرگ، امکان‌پذیر نیست. هم‌اکنون شهرهای بزرگ مثل تهران، اصفهان و شیراز با بحران آب و فرونشست زمین مواجه هستند و توسعه این شهرها به بن‌بست رسیده و لازم است که جنوب کشور و سواحل توسعه داده شود. از وقتی آمدم بر انتقال پایتخت به جنوب تاکید داشتم.»

این موضوع که کارشناسان می‌گویند در آینده نه چندان دور سایه بحران آب بر سر تهران سنگینی خواهد کرد، جدید نیست؛ آینده ترسناکی که برای تغییر آن چند طرح نیز معرفی شده است اما همگی در نیمه راه متوقف شده‌اند و این موضوع بحران را جدی‌تر کرده است.

چراغ خطر تأمین آب استان تهران در حالی سوسو می‌زند که مسوولان بر این باورند اگر اکنون برای خاموش کردن آن تدبیری اندیشیده نشود، تا حدود ۱۰ سال دیگر با افزایش جمعیت به مرحله انفجار می‌رسد و پایتخت در چنگال بی‌آبی گرفتار خواهد شد.