در حال حاضر ایران به‌دلیل ترکیبی از عوامل طبیعی مانند کمبود بارش و تغییرات آب‌هوایی و عوامل انسانی مانند مدیریت ناکارآمد و بهره‌برداری بیش از حد از منابع آبی دچار بحران کمبود آب شده است. با شروع پاییز، نه‌تنها تهران از وضعیت تنش آبی عبور نکرده، بلکه به مراتب تنش آبی پاییز می‌تواند از تنش آبی تابستان شدیدتر باشد؛ بهتر است قبل از رسیدن به روز بحران، اقدامات پیشگیرانه انجام شود و همچون یک شهر پرآب و بدون تنش، به ادامه مصرف آب نپرداخت.در بحبوحه بحران آب شرب پایتخت، تحقق «روز صفر آب» به موضوع مجادله‌ای میان کارشناسان و مسئولان تبدیل شده است. عده‌ای وقوع بی‌آبی‌های گسترده در تهران را در آینده‌ نزدیک پیش‌بینی می‌کنند و نسبت به پیامدهای اجتماعی و سیاسی آن هشدار می‌دهند؛ در حالی که برخی دیگر، این توصیف‌ها را بزرگنمایی‌شده و برهم‌زننده‌ آرامش عمومی می‌دانند و تأکید دارند که باید از ترسیم تصاویر آخرالزمانی پرهیز کرد. ایران تنها کشوری نیست که به‌صورت گسترده دچار بحران کم‌آبی شده است. کیپ‌تاون دومین شهر پرجمعیت آفریقای جنوبی است که بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۸ به‌دلیل خشکسالی شدید ناشی از تغییرات اقلیمی و پدیده ال‌نینو دچار بحران آب شد. کمبود منابع آبی به دلیل وجود عواملی مانند رشد جمعیت، و مدیریت ناکارآمد منابع تشدید شد. تداوم این وضعیت وخیم در منابع آبی به تعریف «روز صفر آب» یعنی روزی که منابع آبی شهر به صفر می‌رسد، منجر شد. پیش‌بینی می‌شد که در آوریل سال ۲۰۱۸ سطح آب‌ها به کمتر از ۱۳.۵درصد برسد و تامین آبی شهری به‌طور کامل قطع شود که تهدیدی بزرگی برای شهر به حساب می‌آمد. برای مقابله با این بحران قریب‌الوقوع، اقدامات متعددی به اجرا در آمد که نقش کلیدی در موفقیت شهر در عبور از این چالش داشت.

بحث انتقال پایخت در ایران، بیشتر به شوخی سیاسی شبیه است تا ایده سیاسی و مدیریتی. کشوئری که در کشیدن چند ده کیلومتر بزرگراه و آزاد راه مشکل نقدینگی دارد، چطور بحث از انتقال پایتخت می کند؟ انتخاب پایتخت ضمن اراده گرایی دولتی و حاکمیتی ، سرمایه گذاری مردمی وسیع با افق های روشن برای سرمایه گذاری می خواهد ه در ایران، هر دو مورد را بشکلی کم رنگ داریم. محمود تهی‌دست، عضو هیات‌رئیسه اتاق بازرگانی زاهدان در این باره معتقد است که ،انتقال صنایع آب‌بر به مکران بهتر از انتقال پایتخت است . یک دهه طول می‌کشد تا زیرساخت‌های مکران آماده استقرار پایتخت شوند. لازم به توضیح است که مسعود پزشکیان، رئیس جمهوری، روز یکشنبه 5 مرداد، با حضور در وزارت راه و شهرسازی، با اشاره به بحران آب در کشور و به خصوص در تهران، گفت: «از همان ماه‌های ابتدایی که دولت مستقر شد، توسعه دریامحور دنبال شد. ادامه وضعیت موجود در تهران و شهرهای بزرگ، امکان‌پذیر نیست. هم‌اکنون شهرهای بزرگ مثل تهران، اصفهان و شیراز با بحران آب و فرونشست زمین مواجه هستند و توسعه این شهرها به بن‌بست رسیده و لازم است که جنوب کشور و سواحل توسعه داده شود. از وقتی آمدم بر انتقال پایتخت به جنوب تاکید داشتم.»

این موضوع که کارشناسان می‌گویند در آینده نه چندان دور سایه بحران آب بر سر تهران سنگینی خواهد کرد، جدید نیست؛ آینده ترسناکی که برای تغییر آن چند طرح نیز معرفی شده است اما همگی در نیمه راه متوقف شده‌اند و این موضوع بحران را جدی‌تر کرده است.

چراغ خطر تأمین آب استان تهران در حالی سوسو می‌زند که مسوولان بر این باورند اگر اکنون برای خاموش کردن آن تدبیری اندیشیده نشود، تا حدود ۱۰ سال دیگر با افزایش جمعیت به مرحله انفجار می‌رسد و پایتخت در چنگال بی‌آبی گرفتار خواهد شد.