غضب و درشتی، ضد نرمی و لطافت و در حقیقت به هر عاملی که موجب آسیب روانی، جسمی، ترس و ارعاب در جامعه شود، خشونت گفته می‌شود که معمولا با پرخاشگری همراه است و پرخاشگری نیز به هر نوع عمل خصمانه که از روی قصد و به منظور آسیب به فرد دیگر انجام شود، می‌گویند. روانشناسان، جامعه شناسان و تحلیل گران مسائل اجتماعی عوامل بسیاری را در بروز خشونت موثر می‌دانند که شناخت علل و عوامل این ناهنجاری در جامعه از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا می‌تواند در ارائه راهکار برای حل این مشکل اجتماعی که نوعی کجروی نیز محسوب می‌شود، موثر باشد. خشونت در جوامع محصول یک فرآیند چند بعدی نظیر مناسبات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و تربیتی است که به نظر می‌رسد در جامعه امروز کشورمان همه این عوامل نقش ایفا می‌کنند.

حکمرانی نادرست و وعده‌های غیرواقعی باعث افزایش سرخوردگی و ناامیدی در جامعه شده است و توان تحمل مردم را کاهش می‌دهد که این امر منجر به تشدید رفتارهای پرخاشگرانه و نزاع‌های خیابانی می‌شود. برخی از منتقدین معتقدند که فشارهای اجتماعی- اقتصادی و ناکارامدی در سیاستگذاری دولتی در سه مرحله روی روابط دولت ها با شهروندان تاثیر می گذارد. در مرحله اول ، باعث کاهش محبوبیت دولت ها و افزایش نارضایتی شهروندان در قالب کاهش سرمایه اجتماعی می شود. در مرحله دوم نظام ارزش ها و باورداشت ها را تحت تاثیر قرار داده و بسترساز تقویت خود خودخواهی ها ، عدم تعهد به اجتماع ،بی تفاوتی اجتماعی و در کل تغییرات بنیادین در نظام ارزشی می شود. سومین مرحله در قالب کاهش مشروعیت دولت ها و انواع آشوب ها و نافرمانی ها و درگیری ها ، نمود عینی می یابد. شاید به نوعی بتوان گفت که افزایش خشونت های خیابانی ، ریشه در مرحله دوم تعامل دولت ها با شهروندان دارد. متن تهیه شده توسط صادق یوسف نژاد ، حاوی نکات کاربردی و تحلیل های نظام مند در این خصوص است.

هرگز دیگران را به مرگ تهدید نکنید. این کار از نظر قانونی جرم است.

قرایی‌مقدم گفت: خشونت ذاتی و ارثی نیست و جامعه است که فرد را خشن می‌کند زیرا اکثریت مردم بر حسب تجربه دریافته‌اند که هرجا دست به خشونت بزنند به هدف‌شان دست پیدا می‌کنند.

مشکلات انتظامی و امنیتی در تهران، تنها منحصر به اغتشاشات نیست. سرقت، ترافیک، نزاع‌های خیابانی و حتی معتادان متجاهر، هرکدام می‌توانند یک تهدید امنیتی برای پایتخت به حساب بیایند؛ البته سردار رحیمی معتقد است که نحوه مواجهه ما با این رویدادهاست که می‌تواند از آنها یک فرصت یا تهدید درست کند.

موضوع استفاده از وسایلی مثل گاز اشک‌آور، شوکر و... توسط شهروندان عادی، چند سالی است که مطرح شده و جرم تلقی می‌شود. این وسایل در نزاع‌های خیابانی بسیار دیده شده است که حتی با شروع یک بحث معمولی، یکی از طرفین با اسپری‌های فلفل و... از طرف مقابل پذیرایی می‌کند و متواری می‌شود. جنجالی ترین استفاده از این نوع اسپری‌ها، به خرداد سال جاری برمی‌گردد که یکی از تماشاچیان برنامه خندوانه به دلیل دعوا بر سر آب‌جوش ناگهان به طرف مقابل گاز اشک‌آور زده و موجب شده بود تا ضبط این برنامه دچار اشکال شود.

چندان دور از ذهن نیست. در یک روز معمولی از خواب بیدار شده‌ و می‌روید به دنبالِ کار و زندگی‌تان. روال مثل همیشه است؛ فلان اداره نامه مربوطه را باز هم به شما نمی‌دهد، سرِ کار با صاحب‌کار رابطه خوبی ندارید. از آن‌طرف با همسرتان بگو مگو کرده‌اید. کرایه خانه را هم که فعلا ندارید تا بدهید... . شما تحت فشارید؛ موقع برگشتن به خانه در ترافیک گیر می‌افتید که یک موتور هم به آینه ماشینتان می‌زند. به او بد و بیراه می‌گویید. پیاده می‌شود برای جر و دعوا. حق به جانب‌اید؛ پیاده شده و درگیر می‌شوید. نمی‌فهمید چه می‌شود؛ چاقو، چماق یا یک ضربه... راننده موتور مُرده است. شما می‌مانید و روزی که دیگر معمولی نیست.