نمایشگاهی از نقاشی‌های مرضیه بیدقی، هنرمند روشندل، هم‌زمان با روز جهانی معلولان در عمارت هنرمند گشایش یافت. بیدقی، به جمع پرشمار بینایان که دور او حلقه‌زده بودند تا بپرسند، چطور کسی که نمی‌بیند، می‌تواند غروب و طلوع و پاییز و درخت را بکشد گفت: من ۳۹ ساله‌ام. هنوز خواب‌های رنگی می‌بینم، قرآن می‌خوانم و الهاماتم از این دو جا سرچشمه گرفته. خدا در همه نقاشی‌های من هست. اول یک اثر را در ذهنم می‌کشم و بعد روی کاغذ، زن‌برادرم که نقاشی خوانده معلم من است. من عاشق رنگ‌ها هستم و از سیاه استفاده نمی‌کنم. نمی‌بینم اما دنیای من هنوز رنگی است.