حدود ۳۵ سال قبل تصمیم گرفته شد که کشور بدلیل الایندگی پائین گاز طبیعی، انتقال ساده‌تر با خط لوله، ذخایر بالای گازی و دلایلی از این دست، گاز پایه گردد. گاز پایه کردن کشور در یک اقتصاد دولتی، مسلما بر اساس تحلیل‌های چندگانه فنی، اقتصادی- اجتماعی، زیست محیطی، سیاسی و ... صورت پذیرفته و بر این قاعده هم نمی‌توان اقدام به برهم زدن بازی با به رخ کشیدن یارانه‌های پیدا و پنهان ارایه شده به مردم نمود. نوعی منتگذاری شنیع و مزخرف، که مبنای فکری برخی از مدیران مغز خراب را تشکیل داده است. اگر قرار باشد که کالا و خدمات با قیمت واقعی به مردم رسانیده شود، اولین قدم خفت کردن همین مدیرنما‌ها با سنجش میزان بهره وری کاری شان و میزان دریافتی‌های جماعت پرمدعا است. واقعا تخصص و خدمات خیلی از این افراد، به پرداخت حداقل حق پایه وزارت کار می‌ارزد؟ (محض اطلاع، شرکت ملی گاز، یکی از بالاترین حقوق‌ها را دارد). دومین گام در روند واقعی کردن قیمت ها، واقعی کردن هزینه تولید بر مبنای تولید بهره ور است، نه تولید به هر شیوه ممکن (نظیر شرایط فعلی). این داستان تقابلی را می‌توان به راحتی و با منطق سرکوب مدیران دولتی و به میان کشیدن پای حاکمیت و وظیفه مندی آن در تعادل بخشی بین درآمد سرانه با هزینه‌ها ادامه داد که شاید پسندیده هم نباشد. اما نقطه تفاهم کجاست؟ گاز طبیعی در مصرف خانگی خورده نمی‌شود و محل مصرف عمده آن در پخت و پز، گرمایش وابسته به بخاری و پکیج و شوفاژ است. آیا معقول نیست که بجای بازی الاکلنگی، منتگذاری و جریمه محوری، اقدام به ارتقا بهره وری مبتنی بر تشدید وضعیت استاندارد‌های اجباری و حمایت مالی از شهروندان برای اجرای این استاندارد‌ها کنیم. مقاله زیر هرچند اقدام به استخراج قیمت گاز طبیعی نموده است، اما از دیدگاه ما نمی‌تواند فاقد جهت دهی‌های پشت پرده برخی از اقایون باشد. سربسته عرض شد جناب شرکت ملی گاز.

با فرا رسیدن روز‌های سرد سال، باز هم کشور با معضل تکراری ناترازی یا به‌عبارت دقیق‌تر کمبود گاز مواجه شده است. گرچه دولتمردان تلاش دارند تمام قصور را متوجه مصرف‌کنندگان بدانند و مصرف بالا را عامل کمبود معرفی کنند، اما به اعتقاد نرسی قربان، کارشناس ارشد حوزه انرژی، تولید ناکافی و عدم سرمایه‌گذاری هستند که در کنار مصرف بیش از حد منجر به ناترازی گاز در ایران شده‌اند. ورای تحلیل‌های درست نرسی قربان، موضوع سکوت ایشان درخصوص کم توانی مدیریتی و ضعف عملکردی در یک کشور گاز پایه، برایمان جای سوال دارد. توصیه می‌کنیم در گفتگو و یاداشتی جداگانه به سه گانه شایسته سالاری در انتصابات- عملکردگرایی و توان برنامه ریزی و در نهایت وضعیت نظارت و بازرسی در این شرکت معظم، بپردازند. نامعادله شرایط حاضر تا حد زیادی، گره‌های درون سازمانی خود را نشان می‌دهد. وقتی در برخی موارد شاهد حضور مدیرانی با انتظار دریافت فیش‌های کم و بیش نزدیک به ۵۰ و ۱۰۰ (پشت و رو) ماهیانه هستیم و ضعف نظارت هم داریم، چه کسی به کار و تحول و خلاقیت فکر می‌کند؟ گور بابای خلاقیت. مگه نه روابط عمومی محترم شرکت ملی گاز؟ شما را بخدا در ارسال جوابیه حداقل چند کلمه استدلال قوی و جامعیت نگاه، ارایه دهید تا ما هم اندکی از شما بیاموزیم. ما دشمن شما نیستیم، حافظان منافع ملی و حقوق اساسی شهروندان هستیم. ما ناظران داوطلب، حرفه‌ای و نیابتی (رکن چهارم دموکراسی) بر کارتان هستیم. ما همه در یک طرف میز نشسته ایم.

مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران با اشاره به اینکه برای جبران و غلبه بر ناترازی گاز ۵۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری برنامه‌ریزی شده است، گفت: ضرورت این موضوع آنجاست که ۹۹.۵ درصد انرژی مورد نیاز کشور از نفت و گاز تأمین می‌شود.

حال خود اصطلاح تحریم از کثرت استعمال نابجا و توجیه گرانه آن توسط غالب مدیران اجرایی کشور، از خودش بهم می‌خورد. جمعی کم خاصیت که متاسفانه فاقد توان راهبری راهبردی بوده و عموما با رویکرد محفلی و ارتباطی به مسند قدرت رسیده و ماموریت اصلی بعضی از آن‌ها هم تامین منافع فردی و گروهی پشت پرده نشین است. داستان ادواری ما در چند دولت اخیر. ضعف نظارت و بازرسی، ضعف شایسته سالاری و مطالبه گری عمومی، بی غیرتی نسبت به منافع ملی و انقلابی، مجلس‌های دارای نمایندگان بعضا مسئله دار و... سبب شده که سومین مالک ذخایر گازی دنیا، هجدمین صادر کننده باشد. ان شاالله که نان بی غیرتی، سرطان جان مدیران کم خاصیت شود و نابود شدن ذره به ذره وجودشان را در جلوی چشمان مان نظاره گر باشیم. خائنین به خودشان و انقلاب و منافع ملی.

وزیر نفت با اشاره به اینکه مقدمات و برنامه‌ریزی‌های لازم درخصوص تبدیل ایران به هاب گازی در منطقه انجام شده است، گفت: با همکاری روسیه، ترکمنستان و قطر در تلاش هستیم که محدوده خلیج‌فارس و عسلویه را به هاب گازی تبدیل کنیم. این در حالی است که حامد صاحب هنر کارشناس اقتصاد انرژی در یک میزگرد تخصصی با موضوع بررسی چالش‌های سیاست‌گذاری بنزین که در دانشگاه علامه برگزار شد، بحران حامل‌های انرژی را فراتر از مساله بنزین دانست و با اشاره به مساله افت فشار پارس جنوبی عنوان کرد: ما دقیقه 90 را در ناترازی و بحران انرژی رد کرده‌ایم و در مورد مساله افت فشار میدان پارس جنوبی باید با مردم صریح‌ و شفاف صحبت کنیم تا عمق فاجعه‌ای که در انتظار ما است نشان داده شود.

طبق گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، پیش‌بینی شده است در صورت ادامه روند کنونی، حداکثر اختلاف مصرف گاز در فصول گرم و سرد در سال‌های ۱۴۱۰ و ۱۴۲۰ به ترتیب به ۴۵۳ و ۵۷۹ میلیون متر مکعب در روز برسد که تأمین گاز در فصول سرد سال را با چالش جدی روبه رو می‌کند.

فعالان اقتصادی خبر از نوبت‌بندی گاز در صنعت می‌دهند؛ زیرا مصرف این حامل انرژی در مشترکان خانگی، تجاری و اداری افزایش یافته و حدودا دو برابر شده است. به همین دلیل، درصورتی‌که کمبود گاز در کشور ادامه یابد، محدویت‌های گازی برای صنایع اعمال خواهد شد.

مالک شریعتی گفت: میدان گازی کشف شده در شمال میدان گازی پارس جنوبی قرار دارد.

صادرات گاز به پاکستان هرچند می‌توانست درآمدزایی بسیار خوبی برای ایران داشته باشد و همین امر انتقاد‌های زیادی را به زنگنه وارد کرده است که موفق نشده این پروژه را عملیاتی کند، اما بهانه جویی‌های پاکستان برای احداث خط لوله و مسائل دیگر نشان می‌دهد این پروژه تاکنون قابلیت اجرا نداشته است.

این روزها در رسانه‌ها درباره فاز ۱۱ میدان گازی پارس جنوبی بسیار گفته و نوشته شده است. از یک‌سو شاهد بارگیری جکت فاز ۱۱ از قشم هستیم تا به‌طور رسمی اجرای پروژه فاز ۱۱ آغاز شود و از سوی دیگر انتقاد برخی رسانه‌ها به وزیر نفت به دلیل تأخیر در اجرای این پروژه اوج گرفته است. اجازه دهید ماجرای فاز ۱۱ پارس جنوبی را به‌طور ساده مرور کنیم.

سید علی نصر یک کارشناس انرژی گفت: کشورهای پرجمعیتی مانند پاکستان با ۲۰۰ میلیون نفر جمعیت و هند و چین با بیش از ۲ میلیارد نفر جمعیت جزو بزرگترین متقاضیان گاز در جهان هستند که ایران از آن غافل است.