تابستان ۱۳۹۷ در بحبوحه بحران ارزی، وزارت صمت واردات خودرو را تا اطلاع ثانوی ممنوع کرد؛ ممنوعیتی که تا امروز ادامه داشت. در بودجه ۱۴۰۱، واردات ۷۰ هزار خودرو مصوب شد و بعد از آن به روش‌های پر شباهت به تردستی، واردات حذف شد. سپس شاهد آن بودیم که انبوهی از اخبار متناقض منتشر شد؛ از مخالفت مجدد مجمع تشخیص مصلحت نظام تا آزادسازی واردات از اردیبهشت ماه! سوال اینجاست که در شرایطی که با تعرفه‌های ۵۰ تا ۷۰ درصدی واردات مواجه هستیم، عملا این واردات چه معنایی دارد؟ زمانی که واردات توسط افراد و جریانات خاص کنترل و اجرا می‌شود، چه اسمی روی این کار می‌توانیم بگذاریم (لطفا عبارت تمییز رانت را آلوده نکنید، اسم این کار بسیار سخیف‌تر باید باشد)؟ وقتی برای تامین منافع و منابع یک مشت آدم ریز و درشت، منافع ملی و منافع شهروندان را زیر پا می‌گذاریم، چه صفتی را برای این شیوه فعالیت باید مناسب بدانیم؟ هرچه که هست، کشور با تجارت روبرو نبوده و تامین منافع گروهی خاص مواجه است. از خودمان پرسیده ایم که این گروه‌های خاص چطور بوجود آمده و تا این حد، اختیار عمل پیدا کرده اند؟

در پی مخالفت شورای نگهبان با طرح مجلس برای حذف تنوع مدارس، نمایندگان این طرح را که 21 مهر مصوب کرده بودند، روزگذشته پس گرفتند.