سیاسی بازی و بولتن داری جهت دار، کم توجهی به افکار عمومی و نیاز مخاطبین در سطح ملی، بی انضباطی‌های مالی و خاصه خرجی ها، نداشتن راهبرد‌های مقابله با رسانه‌های خارجی و نابلدی در فرهنگ سازی داخلی، دور شدگی تدریجی از ماموریت‌های قانونی و دیگر آسیب‌های وارده، از صداسیما سازمانی کم خاصیت و پرادعا ساخته است. سازمانی که در سال ۱۴۰۲، هشت همت برای بودجه سالیانه کشور خرج داشته و علاوه بر این دارای درامد‌های شایان تبلیغاتی است. کارگروه نظارت بر صداسیما اگر صبخانه و نهار خودشان را صرف کردند و عصر، وقت داشتند، اندکی بر وظایف قانونی محول شده به خودشان فکر کنند. حجالت بکشند که لطف رهبر را با چه کیفیتی پاسخ داده اند. صداسیما بعنوان رسانه ملی با این فرمان، از صداسیمای میلی هم خارج شده و ترس آن وجود دارد که به سمت صداسیمای ویلی، گرایش پیدا کند.

رئیس هیات مدیره خانه سینما گفت: همه تلویزوین‌های دنیا تمام تصورات و برنامه‌شان و تبلیغاتشان می‌رود به آن سمت که روز به روز مخاطب خود را بیشتر یا حفظ کنند، کمترش نکنند. از یک حدی اگر کمتر بشود مدیران استعفا می‌دهند، خود رسانه ورشکست می‌شود، ولی صداوسیما در ایران اینگونه نیست.

مهدی محسنیان‌راد جامعه‌شناس و استاد علوم ارتباطات در ارتباط با ادعای ارائه شده از سوی صدا و سیما بر این مبنا که 81 درصد مردم مخاطب و بیننده آن‌ها هستند گفت: «مساله بسیار ساده است. واقعیت این است که ما در مقام یک شخص دانشگاهی، چنین امکانات و مرکز تحقیقاتی را در اختیار نداریم که بر اساس شاخص‌های علمی در رشته علوم ارتباطات، صحت این ادعا را تایید یا تکذیب کنم.»