گزارش مرا از قهوه‌خانه یا بهتر است بگویم قلیانسرایی در مرکز شهر و میان دود سفیدی که همه فضا را به تسخیر درآورده، می‌خوانید. در مغازه‌ای حدود ۴۰ متری و ۱۰ دقیقه پیش از بازی دقیقا ۲۷ مشتری جوان به قلیان پک عمیقی می‌زنند و چشم دوخته‌اند به صفحه تلویزیون.

«بیا جلوی این ستون وایسا، به آخر ستون نگاه کن، می‌بینی؟ نوشته شده حضرت فرح پهلوی جاوید باد. بعد از انقلاب پاکش کردند اما یک جاش مونده. اینو کسی ندیده و نمی‌دونه.»

آلمانی‌ها چنان در سکوت سرداب دور تا دور هم نشسته‌اند انگار در معبدی باستانی منتظر شنیدن چکه آبی از گنبد چند ضلعی در حوض لاجوردی باشند و گروه انگلیسی‌ها سمت تابستانه حیاط، محو یک وسیله ساده اندازه‌گیری با دو پایه چوبی و یک طناب که هم کار شاغول را می‌کند هم تراز. یکی از زنان درباره سنجش دقیق هندسی آن توضیح می‌دهد و بقیه به ترتیب و با شعف، پایه‌ها را به چپ و راست خم می‌کنند و مکعب چوبی وسط طناب را این طرف و آن طرف می‌کشند. چند فرانسوی هم سمت بهاره حیاط، خیره به ارسی‌های رنگ در رنگ و سه دری‌ها و پنج‌ دری‌ها.