تلویزیون ایران بدلیل ضعف نظارت و بسته بودن فضای نظارت عمومی بر آن، تبدیل به قوطی سلیقه و کانال اعمال قدرت اراده‌هایی خاص شده است. مدیرانی بر آن مدیریتی می‌کنند که بخشی از ان‌ها فاقد صلاحیت‌ها، مشروعیت‌ها و یا مقبولیت‌های لازم هستند. در یک کلام تلویزیون در جمهوری اسلامی ایران در وزن سیمای ملی ظاهر نشده و تا زمانی که نظارت بر آن تقویت و تشدید نشود، این داستان ادامه دارد (تقاضا از مقام معظم رهبری برای پاکسازی بنیادین سیما). در این فضا، شهرام لاسمی (قلقلی برنامه کودک) از فاصله گرفتن کودکان از تلویزیون می‌گوید. واقعیت انکار ناپذیری که مدعی فرهنگ عمومی (سیما) بدلیل باخت در میدان بازی با ماهواره، عنان و اختیار را بدست شبکه‌های خارجی سپرده و خود را سرگرم پخش محتوای غیر موثر و آگهی تبلیغاتی نموده است. اگر این کار اسمش حماقت نیست، واژه بهتر را به ما گوشزد کنید. منابع و منافع بینانسلی ما بازیچه مشتی اراده گرایی کم خاصیت برخی از مدیران اجرایی شده است.

پروین شمشکی که سال‌ها پیش «کلاه قرمزی» با تهیه کنندگی او به تلویزیون آمد، با اعتقاد بر اینکه کار را باید به کاردان سپرد، یادآور می‌شود که در آن زمان برای ساخت عروسک‌های کلاه قرمزی سراغ استاد‌های این حوزه رفتند. او همچنین معتقد است، در زمان خودش برنامه‌سازان و مدیران، خیلی دلسوزانه‌تر برای بچه‌ها برنامه می‌ساختند.

مجید قناددرباره برنامه‌های کودک تلویزیون برای نوروز ۹۹ گفت: از دهه هشتاد به بعد کدام مجری و کدام شعر کودکانه به یادماندنی شده است؟ کودکان رکن اصلی و آینده‌سازان جامعه هستند. من در عید نوروز برنامه‌ای ندیدم که برای بچه‌ها خوب و سرگرم‌کننده باشد؛ در صورتی که الان بچه‌ها تشنه و نیازمند برنامه‌های خوب هستند.

الهه رضایی و گیتی خامنه دو مجری مشهور برنامه‌های کودک تلویزیون در دهه‌های گذشته را در حاشیه مراسم هفته ملی کودک را در قاب زیر می‌بینید.