یکی از اسیب های جدی حوزه سیاسی ما صفت بسیار بد بزرگ کردن برخی از افراد و خارج دانستن انها از دایره نظارت های قانونی و عمومی است.نماینده مجلس را آنقدر پر و بال داده ایم و حاج خانم/حاج آقا به نافشان بسته ایم که هم ما و هم انها باورشان شده که تا ابد الدهر انسان های ممتاز و ویژه و تافته جدا بافته هستند. شرایطی که حتی ممکن است نظارت بر عملکرد خود را تاب نیاورده و حمل بر توهین نمایند. وضعیتی که مسلما دامن زننده به سلیقه گرایی ، مصلحت گرایی و گعده باوری خواهد شد. همه می دانیم که حجمی از نمایندگان در طی دوازده دور مجلس بعد از انقلاب اسلامی، وارد چرخه دلالی و بعضا فساد مالی حتی در دوره نمایندگی خود شده اند. چرا باید با ملاحظاتی بعضا نابجا چرخه نظارت و بازرسی کشور را محدود کرده و دامنه نظارتی خودمان را دچار خودسانسوری کنیم؟به روایت تاسف بار زیر دقت کنید. نظر شما در این خصوص چیست؟

مهاجرانی که در مجلس اول نماینده مردم شیراز بود در واکنش به خبری که امروز در مورد دریافتی نماینده‌های مجلس منتشر شد، توصیفی از شرایط و فضای مجلس اول را مطرح کرد.

ترکان ضمن اشاره اینکه برخی با وجود داشتن تخلفات مالی راهی مجلس یازدهم شده اند، گفت: برای اینکه دوباره فشار آورده اند و تائید صلاحیت شده‌اند که اسامی آن‌ها معلوم است. اعتبارنامه این‌ها باید رد شود و نباید اجازه دهیم این‌ها همچنان در مجلس بمانند وگرنه مجلس دوباره همان اتهامات قبلی را متوجه می‌شود.