شعار سال: پاهایش توانایی حرکت ندارند و فقط آرنج تا کتف دستش را می‌تواند تکان دهد، اما در رشته شنا 120 مدال رنگارنگ کشوری و استانی به دست آورده است. فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد آموزش مدارک پزشکی (مدیریت اطلاعات سلامت) است و مهارتش در آشپزی و هنرهای دستی از او کدبانویی تمام‌عیار ساخته است. «‌‌طاهره رعدی» نماینده جامعه معلولان کشور است و بیماری سخت و طاقت‌فرسای سرطان و نوروپاتی حریف اراده و تلاش او برای زندگی نشده‌ است.

در کودکی از دخترهای شلوغ و پر شر و شور بود که بهتر از پسرها فوتبال و هفت‌سنگ بازی می‌کرد. در زمین فوتبال کاپیتان تیم بود و در بازی هفت‌سنگ رقیب نداشت. از شاگرد زرنگ‌های مدرسه بود و برای آینده‌‌اش نقشه‌های دور و درازی داشت، اما یک روز همه چیز تغییر کرد: «طاهره رعدی» شب صحیح و سالم خوابید، اما صبح نمی‌توانست از رختخواب بلند شود. پزشکان بیماری او را نوروپاتی تشخیص دادند، بیماری مادرزادی که در دهه دوم زندگی ظاهر می‌شود و به تدریج همه اعضای بدن را درگیر می‌کند.

پذیرفتن این اتفاق بزرگ برای طاهره آسان نبود و وقتی پزشک معالجش تشخیص داد شنا پیشرفت بیماری را کند می‌کند، هر روز زمان زیادی را به شنا می‌گذراند. طاهره عادت داشت در هر مسیری قرار می‌گیرد به نقطه اوج فکر کند. او همان سال در مسابقات استانی رشته شنا شرکت کرد و توانست مدال قهرمانی را به گردن بیاویزد. این موفقیت فصل جدیدی را در زندگی رعدی آغاز کرد و خیلی زود به‌عنوان قهرمانی مدال‌آور در محافل ورزشی مطرح شد.

روزهای سخت امتحان

طاهره پیش از بیماری پله‌های مدرسه را به جست‌وخیز و سه تا یکی بالا می‌رفت، ولی حالا مجبور بود برای بالارفتن از پله‌ها سنگینی جسم ناتوانش را روی دوش خسته مادر هوار کند و با دیدن عرق پیشانی او ذره ذره آب شود. پذیرفته‌شدن در رشته آموزش مدارک پزشکی دانشگاه تهران و مشغول شدن در سمت کارشناسی نظارت بر درمان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، مرهمی بر غصه‌های خانم قهرمان بود و او را به روزهای پراز امید و تلاش گذشته پیوند می‌زد، اما روزگار از دست و پنجه نرم‌کردن با این حریف شکست‌‌ناپذیر دست نکشید و این بار امتحانی سخت‌تر برای طاهره رقم خورد.

در بدن بانوی قهرمان توده‌ سرطانی بدخیمی در حال رشد بود که زندگی او را تهدید می‌کرد. روبه‌رو شدن با این واقعیت تلخ و تکان‌دهنده آسان نبود و طاهره و خانواده‌اش روزهای زیادی را به غم و افسردگی گذراندند. بالاخره در حالی که بیماری سرطان قوای جسمی طاهره را به تحلیل برده بود و فقط می‌توانست دست‌هایش را از کتف تا آرنج تکان دهد، تصمیم گرفت برای بازگشت به زندگی تلاش کند. او همزمان با گذراندن مراحل شیمی‌درمانی و پرتودرمانی در مسابقات کشوری شنا قهرمان شد و با همان ظاهر بیمار و رنجور به تنهایی به سفر حج رفت تا برای عبور از این روزهای دشوار قوت و انرژی بگیرد.

زندگی متفاوت معلولان

حالا از آن روزها 9 سال گذشته و طاهره رعدی در 49 سالگی، یکه‌تاز بی‌رقیب رشته شنای بانوان کشور است. رعدی در خانه‌داری، صنایع‌دستی و موسیقی توانایی خاصی دارد. او عضو گروه کر «‌‌دسیونانس» است که در جشنواره فجر مقام دوم را کسب کرده و از دست‌سازه‌هایش در رشته‌های مرواریدبافی، سنگ‌های تزیینی، قلاب‌بافی و گلدوزی نمایشگاهی برپا کرده است. بانوی ملی‌پوش محله نیلوفر اهل تحقیق و پژوهش است و یکی از مقالات روان‌شناسی‌اش در کنفرانس‌های علمی انگلستان پذیرفته شده، اما همراهی‌ نکردن نهادهای مسئول در تأمین هزینه‌های سنگین سفرش این موفقیت علمی او را بی‌ثمر کرده است.

طاهره در هیچ شرایطی نمی‌تواند به مشکلات اطرافیانش بی‌توجه باشد و اعضای خانواده و نزدیکانش، او را تکیه‌گاه و الگوی خود می‌دانند. صندوق قرض‌الحسنه‌ای هم تشکیل داده و مدیریت می‌کند که تاکنون از زندگی دوستان و خویشاوندانش گره‌های زیادی باز کرده است. او می‌گوید: «معلولیت، متفاوت زندگی کردن است. من در هر شرایطی زندگی را دوست دارم و سعی می‌کنم از زندگی‌ام لذت ببرم.» رعدی نماینده معلولان کشور است و از بی‌توجهی مسئولان به نیازهای معلولان گلایه دارد: «باید شرایطی فراهم شود که معلولان با وجود محدودیت‌هایشان بتوانند از حقوق شهروندی و امکانات شهرشان استفاده کنند.»

سایت شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه همشهری ، تاریخ انتشار 4 اردیبهشت 97، کدمطلب:13402، www.newspaper.hamshahri.org