شعارسال: علی علیزاده کارشناس و تحلیلگر سابق شبکه بی‌بی‌سی که مدتی است با حرف‌های صریح و بی‌پرده‌اش موجب عصبانیت رسانه‌‌های فارسی زبان غربی شده است، به تازگی در رشته‌توئیت‌هایی مفصل به یک بیماری‌ای که در برخی افراد کشورمان در حال سرایت است، اشاره کرد.

علی علیزاده در توئیتر خود نوشت:

1- یک بیماری خطرناک به سیاست ایران نفوذ کرده و در حال گسترش است: Russophobia یا روس-هراسی، آن هم در نازلترین شکل. بیماری که سال۸۸ از شایعات زردترین رسانه‌های اپوزیسیون شروع و در شعار مرگ بر روسیه تجلی یافت ولی حالا به لیبرالها و غربگرایان و اصلاح‌طلبان رسمی داخل کشور سرایت کرده.

2-غربگرایان ایرانی با ارجاع مدام به زخمهای تاریخی ما از استعمارگری روسیه تزاری یا خیانتهای شوروی (در ۲۸ مرداد یا فروش باواسطه اسلحه به صدام) روسیه را خطری «مساوی» و یکسان با آمریکا جلوه می‌دهند. نوعی تحریک ناسیونالیستی افکار عمومی به منظور جلوگیری از نزدیکی تهران به مسکو.

3- خطر نظامی: آمریکا بزرگترین ابرقدرت نظامی تاریخ با بیش از هزار پایگاه نظامی در ۱۳۰کشور از جمله ۴۵ هزار پایگاه وسیع با حداقل ۱۳۰ هزار سرباز دقیقاً دورتادور مرزهای ایران است. روسیه ۲۶ پایگاه نظامی در ۶ جمهوری سابق + سوریه و ویتنام دارد و مطلقا هیچ حضور نظامی در مرزهای ایران ندارد.

4- خطر سیاسی: از کودتای ۲۸ مرداد تا بهمن ۵۷ ایران نه شریک یا برادر کوچکتر که مستعمره و برده و مطیع آمریکا بود. از ۵۸ تا همین امروز هم (بجز یکسال اخر اوباما) همواره مثل یک آقابالاسر بر تغییر نظام تاکید داشته، گزینه نظامی را هم هرگز برنداشته. آخرین بار روسیه ۱۳۲۰ چنین وقاحتی داشت.

5- خطر اقتصادی: آمریکا از ۵۸ مشغول جنگ اقتصادی با ایران بوده: انجماد اموال و تحریمهای دهه ۶۰، منع کامل هرگونه تجارت با ایران از سال ۷۴، تحریم بخشی از نظام بانکی از سال ۸۵ وتحریم کامل نظام بانکی از سال ۹۰ «فلج کننده ترین تحریمهای تاریخ» به قول اوباما که حتی برجام هم برطرفشان نکرد.

6- خطر اقتصادی: آمریکا بزرگترین اقتصاد و بزرگترین زورگوی اقتصادی تاریخ است که برخلاف ادعای بازار آزادش، نرخ برابری ارزهای ملتها با دلار و تعرفه گمرکی را هم به کشورها تحمیل میکند. ضمانت اجرایی سلطه اقتصادی آمریکا البته نه فقط کیفیت اقتصاد که همان هزار پایگاه نظامیش در جهان است.

7- اندازه اقتصاد روسیه اما کمتر از ۸٪ اقتصاد کل امریکا و نصف اقتصاد ایالت کالیفرنیا و کمتر از اقتصاد تگزاس است. در ۴۰سال گذشته مانع اصلی عدم توسعه اقتصادی ایران جنگ تمام عیار اقتصادی امریکا بوده. اندازه کوچک اقتصاد روسیه یعنی روسیه اگر میخواست هم نمیتوانست دشمن جدی ایران باشد.

8- قیاس مع الفارق: همسایه شمالی ممکن است شریک/متحد خوب یا بدی باشد. اما پوتین ثابت کرده نیت/انگیزه/توان «دشمنی» با ایران را ندارد. بزرگترین ابرقدرت تاریخ اما ایران را یا مطیع و تحت نفوذ میخواهد یا دشمنی که باید نابود و تضعیف شود. جنس این دو رابطه اصلا یکی نیست تا با هم مقایسه شوند.

۹- اینکه استعمارگر سابق رسماً از شراکت استراتژیک با ایران می‌گوید محصول قدرتمند شدن ایران در این ۴۰سالست. روسیه پذیرفته خاورمیانه‌ بدون اراده ایران شکل نمی‌گیرد. ولی آمریکایی که حتی اروپا را در مقام شراکت نمی‌داند، هنوز امیدوارست ایران را له و تسلیم کند: به قیمت جنگ و تجزیه و تحریم.

10- در سیاست هیچ چیز ازلی ابدی نیست. همه چیز متاثر از وضعیت خاص نیروها در این لحظه است. توازن قوای بعد فروپاشی شوروی و بلامنازع شدن آمریکا این امکان تاریخی را به وجود آورد که روسیه بدنبال شراکت بیاید. اگر روزی امریکا هم مقابل واقعیت ایران تسلیم شود، مسلما سیاستهای بسیاری عوض میشود.

11- امتیازگیری روسیه در سوریه، مذاکره با اسرائیل، رقابت در خزر یا حتی خروج شرکتهایش برای تحریم نشدن، همه عادی است و به معنی غیرقابل اعتماد بودن و خیانت نیست. روسیه و ایران شراکت استراتژیک برای جلوگیری از نفوذ نظامی غرب دارند نه رابطه‌ عاشقانه. اختلاف و رقابت بر سر منافع طبیعی‌ست.

12- روس‌هراسان دشمنی واقعی و حاضر آمریکا را با توهم خطر ساختگی روسیه یکی می‌گیرند. این بیماری اگر صادقانه باشد محصول فقر دانش و کندذهنی است و اگر به هدف تضعیف و مقابله با آمریکاستیزی جناح رقیب تظاهر به این بیماری کنند، کارشان خیانت و تکرار خط تبلیغی واشنگتن و ضدملی و ضدایرانی است.

سایت شعارسال، با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از سایت هشتگ، تاریخ انتشار: 27تیر1397 ، کدخبر: - : www.8tag.ir