شعار سال: رویا رویی روزمره ما با ترس و بی حالی ما را وادار می کند تا بین اضطراب و افسردگی انتخاب کنیم. اگر ریسک کرده و وارد مرحله بعدی سفر زندگی مان شویم، اضطراب رفیق و همدم ما خواهد بود و اگر ریسک را به جان نخریم ، افسردگی همدم ما خواهد گردید.
 تصور عموم این است  که فردی که  افسردگی می کند فردی بی هدف است ،درحالی که  منبع افسردگی هدفی است که به انجام نرسیده .حال یا فردتوانایی انجامش را نداشته ویا اینکه امکان رسیدن به هدف وجود ندارد. فردی که افسردگی می کند عموما دارای طرحواره شکست است و توانایی خلاقیت ندارد. درحال حاضر بیشترین هزینه های درمان روانی در دنیا صرف این بیماری می شود.
برخلاف افسردگی که کسالت آور ،غمبار و متوقف کننده است،استرس می تواند محرک خلاقیت و پویایی باشد. استرس یعنی فشار بیش از طاقت که منجر به تنش در اندام ها و تغییر رفتار می،شود.  مثلا هنگام نزدیک شدن به امتحانات داشتن استرس فرد را وادار به فعالیت بیشتر می کند. اما چنانچه مزمن شود می تواند آسیب های بسیاری در زندگی فردی و شغلی وارد کند.افراد نوروتیک بیشتر طرحواره های ترس از آسیب وبیماری یا معیارهای سخت گیرانه دارند.
منبع استرس مشخص است و فرد از آن آگاهی دارد.
اما اگر منبع استرس ناشناخته باشد منجر به اضطراب می شود .این گونه فشار ها،عملکرد فرد را به شدت مختل می کنند وبرشناخت فرد اثر می گذارند و اگر درمان نشود می تواند خطرآفرین باشد.

سوال این است که وقتی با موقعیت دو گانه اجتناب و درگیری روبرو می شویم، کدام را انتخاب باید بکنیم؟ استرس و اضطراب یا افسردگی و کنار کشیدن را ؟
 اضطراب حرکت اور است و در عین حال می تواند فرساینده باشد. در حالی که افسردگی یک داروی آرامش بخش است. اولی شما را در لبه هیجانی زندگی قرار می دهد و دومی شما را در خواب کودکی فرو می برد.

پایگاه خبری تحلیلی شعار سال، برگرفته از فضای مجازی