شرکت استات اویل نروژ در ۲۰۰۳ توسعه میدان نفتی اناران را آغاز کرد و پس از اکتشاف نفت در ۲۰۰۵ در میادین آذر و چنگوله، شرکت لوک روسیه هم به آن پیوست. شرکت لوک اویل ۲۵ درصد سهام خود  در بلوک اناران را در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ پس از تحریم‌های آمریکا واگذار کرد و کشور‌های اتحادیه اروپا هم به دنبال استات اویل ۷۵ درصد سهام خود را در ۲۰۱۱ با تشدید تحریم‌ها کنار گذاشتند. با امضای قرارداد اتمی برجام در ۲۰۱۵، بسیاری از شرکت‌های نفتی تفاهم‌نامه‌هایی برای میادین نفتی بلوک اناران امضا کردند که شامل شرکت DNO نروژ، PTTEP تایلند، گزپروم نفت و لوک روسیه هم می‌شد.

پس از بیرون رفتن یک طرفه آمریکا از قرارداد برجام در ۲۰۱۸ و تحریم‌های پس از آن، ایران به دنبال کمک از چین و روسیه بود و از نیروی متخصص دانشگاه‌های ایران و موسسات آکادمیک چین و روسیه هم استفاده می‌کرد. به گفته بیژن زنگنه، وزیر نفت ایران، به تازگی ۱۳ قرارداد به ارزش ۱۶۰ میلیارد ریال (۱۷۰ میلیون دلار) با دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی برای انجام مطالعات در میادین نفت و گاز بسته شده است.

طبق گفته منابع ایرانی، حدود ۶ تا ۸ درصد از میادین نفتی این کشور تولید خود را از دست داده‌اند که تنها با شیوه‌های EOR (ازدیاد برداشت نفت) قابل بازیابی است. این رقم برای نفت دریایی برابر با ۱۲ تا ۱۵ درصد است؛ بنابراین پاک کردن این خلأ برای رسیدن به هدف افزایش تولید نفت خام ضروری است.