شعار سال: نگاه که می کنی روز دانشجو در کشور ، سال های سال است که توسط سیاسیون مصادره شده و اسما روز ماست و رسما روز افراد دیگه. دولت های چپ، میان حرف های چپکی قشنگ می زنند و چند دانشجوی توجیه شده رو بالا می برن و همراستا با درخواست های چپکی ها ، از توسعه ، جهانی شدن و دیپلماسی فعال حرف می زنند و ... . دولت های راست هم دست کمی از اونوری ها ندارند. میان و راستکی حرف های سیاسی می زنند و راستکی چند دانشجوی همراستا با خودشون رو پشت تریبون می زارن و از سیاست و عدالت و رفع تبعیض می گن.
اگر روز ماست، چرا اونا باید حرف بزنن ؟ اگر روز اوناست، چرا به اسم ماست؟ دقیقا مثل پارچ و لیوان دهه شصت که برای تولد بچه کادو می آوردن شده.
کی باید اجازه داشته باشیم که توی روز خودمون از مشکلات قشر جوان بگیم ؟ کی باید بهمون حق بدن که از کیفیت و کمیت آموزش ها نقد کنیم؟ کی حق داریم که درباره بیکاری قشر تحصیل کرده اعتراض کنیم؟ کی نوبت ما می رسه که واقعی تا الکی، عملکرد چند مدیر رو به چالش بکشیم؟ چه زمانی مجازیم که حرف های دلمون رو بزنیم ؟و .... . آقا ، به کی بگیم که اومدن رئیس جمهور به دانشگاه رو نمی خوایم. صحبت وزیر در دانشگاه ، مطالبه ما نیست ، بحث در خصوص موافقین و مخالفین تداوم ریاست جمهوری ترامپ را نیاز نداریم . ما نیاز داریم که دوره دانشجویی رو تجربه کنیم. دوره ای با مختصات تعریف شده خودش .
خواهش می کنیم که روز ما رو به ما پس بدید. روزی که اگر فلان مقام سیاسی بیاد و بخواهد بشکل باشکوه در دانشگاه برگذار می شه و اگر فلانی نخواد بیاد به دانشگاه، ممکنه اصلا اجرا هم نشه . یادمون ره که مشکل ما فلانی نیست . مشکل ما مصادره روز ما توسط مدیران سیاسی- اجرایی کشوره .
دانشجو به سطحی از بلوغ فکری رسیده که چارچوب های روز خودش رو رعایت کنه . روز خودش رو مدیریت کنه و حتی جلوی هنجارشکنی های احتمالی رو بگیره .
اختصاصی پایگاه تحلیلی -خبری شعار سال ، ارسالی توسط خوانندگان( نام محفوظ)