شعار سال:  فراموشی و بی حرمتی، دو عارضه زشت بود که در ۲۲ بهمن دامنِ تجلیل از انقلابِ زیبای مان را گرفت. بیانیه نویسان این مراسم نه شکوه نام خمینی در یاد و کلمات شان ماند و نه به خاطر آوردند رهبر امروزین انقلاب، به صراحت فرموده است: "این انقلاب بی نام خمینی در هیچ کجای جهان شناخته شده نیست". اینان، اما نام نبردند تا انقلابِ امام هم، غریب بماند.

آیا در رفتاری چنین، شامه‌های تیز، بوی "نفوذ" را حس نمی‌کنند؟ از دیگر سو، جوانک‌های خودسر، به شعار "مرگ بر روحانی" دهان آلودند که برای اولین بار، با فهرست کردن استنادات قرآنی، برای حضرت آیت الله العظمی خمینی از واژه "امام" استفاده کرد. امروز، اما بین فراموش کنندگان نام امام و مرگ خواهان روحانی، چه نسبتی می‌توان یافت جز "تساوی"؟ اینان از یک جنس اند حتی اگر به لحاظ جغرافیایی، صد‌ها کیلومتر فاصله داشته باشند. حتی اگر همدیگر را ندیده و هرگز نبینند. کینه‌های بدریه و خیبریه در دهانشان فریاد می‌شود، اما نمی‌دانند وقتی چنین بی حیایی می‌کارند خود نیز به توفانی از همین جنس همذات خود گرفتار خواهند آمد.

رسم شدن این خلیفه کشی با حسن روحانی تمام نخواهد شد که دامن دیگران را هم خواهد گرفت اگر به درمانش، همت نکنند آنانی که تکلیف دارند در این زمینه. عاقلان به خوبی می‌دانند رواج توهین و عادی و معمول شدن اهانت خیلی مهمتر از ان است که به چه کسی توهین می‌شود. این آسیاب که به راه افتاده از همه آبرو خواهد برد و خود گردانندگان آسیاب و متصدیانِ ریز خندِ امروزِ آب ریختن به ان هم خود باید زنبیل بگذارند درصف که به زودی نوبت خودشان هم خواهد رسید.

مگر دیگرانی که با تندروی و اهانت، پز انقلابیگری می‌دادند، خودشان قربانی نشدند؟ این آسیاب همچنان در حرکت است. هم فراموشکاران را از حافظه تاریخ پاک خواهد کرد و هم توهین کنندگان را زیر بار اهانت، دفن خواهد کرد، مطمئن باشند و باشیم. فردای تلخ هتاکان، شاید زودتر از آن چه تصور می‌کند فرارسد، خیلی زودتر!

شعار سال؛ با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت انتخاب، تاریخ انتشار: ۲۳ بهمن ۱۳۹۹، کد خبر: ۶۰۱۳۴۷، www.entekhab.ir