شعار سال: به نظر می‌رسد اصرار دولت و وزارت امور خارجه کشورمان مبنی بر بازگرداندن واشنگتن به برجام (به هر قیمت ممکن و قبل از انتخابات ریاست جمهوری)، منجر به وقاحت طرف آمریکایی در ارائه تفسیری متفاوت در قبال توافق هسته‌ای و شرایط حاکم بر مذاکرات شده است! آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات‌متحده آمریکا اظهارات قابل‌تأملی را در خصوص مذاکرات وین بر زبان رانده است. وزیر امور خارجه آمریکا گفت: هنوز معلوم نیست که آیا ایران حاضر به پذیرش تعهدات برجامی خود هست یا خیر؟ به اعتقاد او، نخستین کاری که باید انجام گیرد «بازگردان مسئله هسته‌ای به چارچوب خود است.»

آنتونی بلینکن در گفتگو با شبکه تلویزیونی ای‌بی‌سی اظهار داشت: مذاکرات وین کمک کرده است که مشخص شود، هر دو طرف برای حرکت به جلو چه‌کاری باید انجام دهند. وزیر امور خارجه ایالات‌متحده تصریح کرد: «ایران می‌داند برای بازگشت به توافق هسته‌ای چه‌کاری باید انجام دهد» اما هنوز مشخص نیست که آیا مقامات جمهوری اسلامی برای انجام آن آمادگی دارند یا خیر؟ خبرگزاری رویترز نوشت، جو بایدن، رئیس‌جمهوری دموکرات آمریکا هم گفته است که به اعتقاد او جمهوری اسلامی «به‌طورجدی وارد مذاکره شده، اما هنوز مشخص نیست که تهران چه اقداماتی را برای پیروی از توافق هسته‌ای انجام خواهد داد.»

دور چهارم نشست کمیسیون مشترک برجام چهارشنبه ۱۹ می (۲۹ اردیبهشت) به پایان رسید و هیئت‌های حاضر برای مشورت با مقامات تصمیم‌گیرنده به کشور‌های خود بازگشتند.

اظهارات اخیر آنتونی بلینکن و دیگر مقامات آمریکایی نقطه آشکارساز «نگاه ابزاری غرب به برجام» می‌باشد. این نگاه ابزاری خود را از سال ۲۰۱۶ میلادی (زمان اجرایی شدن برجام)

تاکنون به عناوین و بهانه‌های مختلف نمایان ساخته است. حال مشخص نیست که چرا برخی جریانات داخلی اصرار دارند که واشنگتن در صدد توبه از گذشته خویش و بازگشت به برجام دفرمه شده است. تفکیک تحریم‌های ضد ایرانی از سوی مقامات وزارت امور خارجه آمریکا، نخستین خشت کجی است که در پروسه صوری احیای برجام گذاشته شده و آینده توافق هسته‌ای را صدچندان نسبت به آنچه هست نیز مبهم‌تر می‌سازد. این تقسیم‌بندی مضحکانه و غیرحقوقی نباید از سوی کشورمان پذیرفته شود، زیرا دست آمریکا را جهت بازی با عناوین تحریم‌ها در زمان حال و آینده بازخواهد گذاشت. این دقیقا همان چیزی است که آمریکا و تروئیکای اروپایی ماه‌هاست به دنبال آن هستند.

نسبت میان توافق مبنایی و پروسه‌ای که برای احیای توافق اولیه طی می‌شود، در حوزه روابط بین‌الملل کاملا مشخص است. این قاعده در خصوص برجام نیز صادق است. کشوری به نام ایالات‌متحده آمریکا، در سال ۲۰۱۸ میلادی رسما از توافقی به نام برجام خارج‌شده و اکنون مدعی شده است که باید به این توافق بازگردد و اشتباه دولت ترامپ را جبران کند. بدیهی است که مکانیسم بازگشت به برجام، همان مکانیسم بازگشت به توافق مبنایی بوده و این روند، چندان پیچیده نیست.

در این میان، تیم مذاکره‌کننده برجامی کشورمان باید در استخدام کلمات و توصیف صحنه مذاکرات، به‌مراتب سنجیده‌تر ازآنچه هست عمل کند. سخن گفتن از مواردی مانند آغاز نگارش توافق یا توافق بر سر کلیات، صرفا منجر به پیچیدگی صحنه مذاکرات می‌شود. برخلاف آنچه طرفداران احیای ظاهری برجام سعی در القای آن به افکار عمومی دنیادارند، اکنون در ابتدای راه قرار نداریم. این راه از ابتدای سال ۲۰۱۶ میلادی و با اجرایی شدن برجام آغاز شد.

 

 

پس از خروج رسمی ایالات‌متحده از برجام و بی‌تعهدی محض و عامدانه تروئیکای اروپایی در تأمین حداقلی خواسته‌های بر حق کشورمان، شاهد کاهش تعهدات برجامی ایران در ذیل استراتژی مقاومت فعال بودیم. بنابراین، اکنون موضوع ما، انعقاد یک توافق جدید نیست، بلکه بازگشت یک بازیگر طغیانگر (آمریکا) به برجام می‌باشد.

در این میان، مقامات آمریکایی نیز با تقسیم‌بندی تحریم‌ها به سه دسته، یعنی تحریم‌های قابل رفع، تحریم‌های غیرقابل‌رفع و تحریم‌هایی که به‌سختی قابل‌رفع هستند، سعی دارند به مکانیسم پیچیده سازی مذاکرات کمک کنند. شفافیت در مذاکرات، خط قرمز پنهان دولت بایدن در مذاکرات اخیر وین محسوب می‌شود. بدیهی است که ما نباید در طی کردن این روند غیرحقوقی، تبدیل به کاتالیزور طرف آمریکایی شویم. اکنون زمان آن است که خط قرمز نامرئی آمریکا در مذاکرات وین را هدف قرار دهیم و عنصر ابهام و پیچیده سازی را از مذاکرات حذف کنیم. جیک سالیوان، آنتونی بلینکن، رابرت مالی و دیگر دیپلمات‌ها و مقامات ارشد حوزه سیاست خارجی آمریکا بازی در فضای ابهام در مذاکرات وین را نسبت به هر گزینه دیگری ترجیح می‌دهند.

که در صحنه حقوقی مذاکرات تا چه اندازه‌ای دست آن‌ها خالی و محکوم به شکست هستند. آن‌ها طرف طغیانگر توافق محسوب می‌شوند و جهت احیای واقعی توافق هسته‌ای، چاره‌ای جز بازگشت کامل به همه تعهدات خود ندارند. قطعا در این آوردگاه نباید ذره‌ای از دو مطالبه حکیمانه و حقوقی مطرح‌شده از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی، یعنی رفع تضمین‌شده تحریم‌ها و راستی آزمایی آن کوتاه آمد، زیرا در صورتی که دوباره با رویکرد تعهد محور و نه تضمین محور پروسه بازگشت آمریکا به برجام تحقق یابد، قطعا دولت فعلی یا دولت بعدی آمریکا به راحتی می‌تواند (به‌مانند دولت ترامپ) از برجام خارج‌شده و در همکاری مستقیم با تروئیکای اروپایی، تحریم‌های یک‌جانبه و غیر قانونی را علیه کشورمان اعمال کند.

اظهارات بلینکن و دیگر مقامات آمریکایی، نشان دهنده وقاحت آن‌ها در مذاکرات وین است. این وقاحت همچنان ادامه دارد. درهرحال، قطعا در مقابل این رویکرد طرف آمریکایی، نباید ذره‌ای عقب‌نشینی کرد. تهدید توان موشکی، جلوگیری از قدرت منطقه‌ای و دائمی کردن محدودیت‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران، سه هدف اعلامی اصلی دولت بایدن در قبال کشورمان محسوب می‌شود. در این خصوص، رئیس جمهور جدید آمریکا اصرار دارد که استراتژی فشار حداکثری ترامپ را باید به استراتژی فشار هوشمندانه تبدیل کرد.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات، برگرفته از رسالت، تاریخ انتشار: ۴ خرداد ۱۴۰۰، کد خبر: ۴۴۰۹۰، resalat-news.com