شعار سال: از زمانی که میرزا تقی خان فراهانی (امیر کبیر) کوشید تا در کشور تولیدات صنعتی جان بگیرد و خودش برای ایجاد یک استراتژی صنعتی اولیه در کشور دست به کار شد، تا امروز ما بسیار دچار آزمون و خطا در طراحی و اجرای استراتژی‌های صنعتی در کشورمان بوده ایم. برای کشوری با شرایط خاص اقلیمی و ژئوپلیتیک همچون ایران، تکرار مستمر این خطاها، خیلی معقول نیست و بسیاری از فرآیند‌های زیان بار معطوف به اسراف سرمایه در کشور، به هیچ وجه قابلیت ترمیم مجدد را ندارند.
در پنج دهه اخیر در کشور ما، به جای توجه به نیاز‌ها و محدودیت‌های اقلیمی و همچنین بدون توجه به استعداد‌ها و ظرفیت‌های انسانی مناطق مختلف جغرافیای طبیعی و اقتصادی ایران، اقدام به توسعه ناپایدار صنعتی و اقتصادی کردیم و هیچ گونه رویکردی مبنتنی بر آمایش سرزمین در این زمینه صورت نپذیرفته است. در حالی که ایران در کنار ژاپن و هند بیشترین سابقه برنامه ریزی برای توسعه صنعتی و معدنی را در آسیا دارد، اما ما نسبت به بسیاری از کشور‌هایی که سال‌ها و حتی دهه‌ها پس از ما حرکت خود به سوی توسعه صنعتی را آغاز کردند، عقب‌تر هستیم! مالزی در دو دهه به یکی از صادرکنندگان برتر در حوزه میکرو الکترونیک، خودروسازی، محصولات پلیمری و فرآورده‌های نفتی همچون بنزین و سوخت هواپیماست. تایلند در صنایع غذایی به رشد بسیار چشمگیری دست پیدا کرده و تامین کننده غذای ده‌ها میلیون نفر در آسیا و سایر نقاط جهان است. ترکیه در صنایع نساجی و ساختمانی و غذایی رشد چشمگیری را تجربه کرده و بازار صادراتی بسیار استراتژیکی را در اروپا برای خود فراهم کرده است.

با این حال ما همچنان در حال احداث کارخانه سیمان و صنایع فولاد و سایر فلزات سنگین در مناطق کویری بدون توجه به نیاز‌های روز داخلی و خارجی هستیم و حتی از پس تامین کردن منابع آبی لازم برای این صنایع هم بر نمی‌آییم! به همین دلیل ده‌ها میلیون تن ظرفیت خالی صنعتی در کشور وجود دارد. در شرایطی که گفته می‌شود ایران دارای سومین رتبه در تعداد دانش آموختگان فنی و مهندسی در جهان است و پنجره جوانی جمعیت نیز فعلا در حالت گشودگی قرار دارد باید یک استراتزی به روز و دقیق برای ظرفیت هایمان دست و پا کنیم. به همین دلیل ما باید در نظام تقسیم کار جهانی، جای پایی برای خود سفت کنیم و بتوانیم از این ظرفیت در استراتزی توسعه صنعتی خود بهره‌مند شویم. در غیر این صورت علاوه بر بسته شدن پنجره جوانی کشور و افزایش آهنگ شتاب مهاجرت نیروی انسانی مستعد به آن سوی مرزها، همچنین تشدید بحران بی آبی، تمام ظرفیت‌های بالقوه رشد و توسعه صنعتی و معدنی کشور از میان خواهد رفت و تمامی برنامه ریزی‌های هفتاد سال اخیر برای توسعه صنعتی کشور دود می‌شود و به هوا می‌رود و کشور حداکثر باید دوباره به خام فروشی روی بیاورد اگر نفت و گازی برای فروش و صادرات باقی مانده باشد!

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از گسترش، تاریخ انتشار: ۱۲ تیر ۱۴۰۰، کد خبر: ۱۸۳۳۲۶، www.gostaresh.news