شعار سال: مواجه دولت رئیسی با ارز ۴۲۰۰ تمام ادعا‌های آن‌ها را در مورد دولت داری و نقد‌هایی که به دولت روحانی درباره ارز ۴۲۰۰ داشتند یکجا بر باد داد. آن‌ها نشان دادند حتی بعد از ۴ سال هم توان حذف ارز ۴۲۰۰ را ندارند. چه برسد به اینکه می‌خواستند روز تصمیم گیری در مورد این ارز، اساسا آن را وضع نکنند. چگونه؟ توضیح آن بسیار ساده است.

سئوال این است: چرا امروز دولت رئیسی با وجود اینکه در لایحه بودجه امکان حذف ارز ۴۲۰۰ را دارد، جرات نمی‌کند به آن دست بزند و با وجود خیز برداشتن برای حذف آن در اجرای آن تعلل می‌کند و یا شنیده میشود که ممکن است از دستور خارج شود؟

دلیلش این است که می‌بیند این اقدام تبعات اقتصادی و اجتماعی سنگینی دارد. خصوصا برای مردم فرودست. به احتمال بسیار زیاد نهاد‌های امنیتی هم گزارش‌هایی در این باره داده باشند. نکته اینجاست که به همان دلیلی که دولت رئیسی با حذف این ارز مشکل دارد، به همان دلیل دولت روحانی ارز ۴۲۰۰ را وضع کرد. به عبارت ساده‌تر همانطور که امروز رئیسی می‌ترسد که با حذف آن جامعه دستخوش آشوب شود، روحانی هم می‌دانست که عدم وضع این ارز احتمال آشوب اجتماعی را افزایش میدهد.

 

اوائل امسال اسحاق جهانگیری در نشست کلاب هاوس در مواجهه با سئوالی در باره این ارز گفته بود که «دو نهاد امنیتی نسبت به بالا رفتن قیمت دلار پس از خروج ترامپ از برجام هشدار داده بودند» او تاکید کرده بود که «البته قرار بود این ارز نرخ ثابت نداشته باشد» و آنچه ابتدا وضع شد قرار بود روند تدریجی افزایش را به تناسب محدودیت ارزی شاهد باشد. اما جلسه سران سه قوه آن را به صورت ثابت تصویب کرد. نکته مهمتر اینکه جهانگیری دفاع می‌کرد که دریافت کنندگان این ارز کاملا مشخص هستند و بانک مرکزی همه اطلاعات را در اختیار دارد و آن را منتشر کرده است. این درست برخلاف رویه ارزپاشی در دولت احمدی نژاد بود که معاون اول روحانی بار‌ها به خروج میلیارد‌ها دلار ارز توسط ۷ صرافی اشاره کرده بود که دقیقا مشخص نیست به چه کسانی پرداخت شده است.

اما نقد جریان مخالف دولت روحانی این بود که روحانی برای ایجاد آرامش در بازار ۱۸ میلیارد دلار از ارز‌های کشور را حراج کرده است. به عبارت ساده‌تر آن‌ها معتقد بودند در آن شرایط باید اجازه داده میشد که قیمت ارز هرچقدر که می‌خواهد بالا برود، اما این دلار‌ها برای نظام جمهوری اسلامی به عنوان ذخائر استراتژیک حفظ شود. (این میان چه بر سر مردم می‌آمد هم برایشان مهم نبود) روحانی سال ۹۷ تلاش کرد تا با تزریق این ارز به بازار از التهاب آن بکاهد؛ و موفق هم شد. تا آبان ۹۸ که بنزین افزایش نیافته بود، او توانسته بود یک سال و نیم در مقابل تحریم‌های فلج کننده ترامپ دوام بیاورد.

حالا، اما دولت رئیسی که تا دیروز منتقد این ارز بود در عمل می‌بیند که نمی‌تواند به آن دست بزند. ادعای آن‌ها این بود که می‌توانند کشور را بدون دادن این ارز اداره کنند، اما حالا وقتی خودشان مسئول هستند و نیک و بد را ملت از چشم همه جریان حاکمیت که یکدست شده است می‌بینند، متوجه شده است که امکان دست زدن به این ارز وجود ندارد. چراکه مستقیما با سفره مردم سروکار دارد.

اینجاست که ناچارند تکلیفشان را با تحریم‌ها روشن کنند. آیا همچنان معتقدند که تحریم نعمت است؟ و تحریم را لازم نیست حذف کنند، بلکه باید خنثی کنند؟ اگر هنوز به چنین شعاری اعتقاد دارند ناگزیرند بدون حل مساله برجام ارز مورد نیاز برای مایحتاج عمومی مردم را تامین کنند. امری که ظاهرا فهمیدند از انجامش عاجز هستند.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت امتداد، تاریخ انتشار: ۲۵ آبان ۱۴۰۰، کد خبر: ۴۸۸۲، http://emtedad.news/