وقتی به تاریخ پر فراز و نشیب صنعت در استان می پردازیم به این مهم می رسیم که استان آذربایجان شرقی از قدیم‌الایام به عنوان قطب اقتصادی و صنعت کشور مطرح بوده است، و این را مدیون جانمایی جغرافیایی و پشتکار و غیرت مردمانش است.

اوایل قرن حاضر، داد و ستد و مراوده با اروپا و دیگر کشورهای خارجی باعث تحولات عمیق در این منطقه شد و باعث رشد و راه‌اندازی مراکز صنعتی بسیاری در این منطقه شد که اولین کارخانه در سال ۱۳۰۸ با نام چرم خسروی در تبریز شروع به کار کرد و بعد از آن برندهای دیگری همچون برق لامعی، کبریت‌سازی توکلی و… متولد شدند.

تکاپوی صنعت که در تبریز بیش از ۸۰ سال عمر دارد، باعث شده تا بر اساس اعلام سازمان صنعت، معدن و تجارت آذربایجان شرقی، بعد از اجرای طرح پایش تعداد واحدهای فعال ۴۳۵۰ اعلام شود.

معاون سازمان صنعت؛ معدن و تجارت با مهم برشمردن وضعیت نسبی سرمایه‌گذاری، استان را چهارمین قطب صنعتی کشور اعلام کرد ولی با این اوصاف و با توجه به مزایای وجود صنایع در استان، صنعت استان مدتی است که دچار سرماخورده گی و ویروس حاد شده است.

توجه به مشکلاتی همچون عدم نقدینگی، نبود استراتژی پیشرفت در صنایع، فرسوده و کهنه بودن ماشین‌آلات، بورکراسی؛ واردات بی‌رویه، عدم حمایت اصولی از سرمایه گذار، ارائه تسهیلات رونق و دیگر تسهیلات با ۱۸ درصد کارمزد، واگذاری مراکز صنعتی به افراد غیر متخصص و یا اصطلاحا نداشتن اهلیت در واگذاری مجموعه های صنعتی و اعطای مجوز بهره برداری از دیگر مشکلاتی است که لزوم توجه به این موضوع را بیشتر می کند.

حال سوالاتی در ذهن شکل می گیرد که آیا سرانجام صنایع بزرگ و کوچک استان چه خواهد شد؟ آیا دهان صنایعی مثل بلبرینگ‌سازی، ماشین‌سازی، ماشین آلات تراکتورسازی، بنیان دیزل، قطعه‌سازان و تولید کنندگان لوازم با حلوا حلوا گفتن مسئولان شیرین خواهد شد؟ آیا کسی به فکر تولید برند برای تولیدات داخلی مان است و بسیاری سوال دیگر که متولیان امر باید دراین خصوص شفاف سازی کرده و بیشتر تلاش کنند تا زمینه تحقق اقتصاد مقاومتی که تاکید مقام معظم رهبری و راه برون رفت از سلطه بیگانگان است، فراهم شود

با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت خبری تحلیلی دارا خبر، تاریخ انتشار: 19 بهمن 1395، کدخبر: 20873، www.daranews.ir