جناب آقای خاتمی؛

آیا اطرافیان شما اخبار و اطلاعات اجتماع از هم گسیخته و بی اعتماد؛ به شما و اصلاحات مورد هدایت شمارا به سمع و نظرتان رسانده اند.

روزگاری نه چندان دور نسیمی بهاری خبر از رویش و زایش شکوفه های اندیشه، آزادی و اصلاحات می داد و در این میان، مردم ایران با اعتماد به مردی ازجنس روحانیت اما متفاوت ، شکافتن نیل تمامیت خواهی، انسداد و جمود فکری را سماق می کشیدند.

از خاتمی عطر آزادی، جامعه مدنی و رهایی از زنجیرهای انحصار طلبی استشمام م یشد.
روزگار گذشت و گذشت. بهار اصلاحات در پاییز 84 و زمستان 88  یخ بستن شکوفه هایش را به نظاره نشست. اما همچنان امید زنده بود. اصلاحات گر چه به ظاهر خزان زده می نمود اما تنور دلش گرم بود و سخترین سرماها نتوانست خواب زمستانی را بر چشمانش تحمیل کند.
اما گویی سناریوی نافرجام تحول گرایی و اصلاح طلبی در بستر استبدادپرور جامعه ایرانی پایانی نخواهد داشت.
خاتمی آن دم مسیحایی 76، خود آرام آرام می رود تا با دستان خود نهال کاشته را لرزان تر از قبل ببیند.
اصلاحات را چه شده که روزگاری استبداد رای و انحصار طلبی را آفت زیست مدنی می خواند، اما امروز خوف آن می رودکه این روش و بی توجهی به نظر نخبگان ذهنیت نوعی استبداد را در جریان اصلاحات تقویت نماید.
اگر روزگاری انتقاد و ایستادگی درمقابل   کسانی که بدون توجه به خواست و مطالبه اکثریت مردم؛ زمام وارانه بر مبنای سلیقه شخصی، خواست جامعه را هیچ پنداشته و بر انتخاب لجوجانه خود پافشاری می کردند را ارزش می پنداشتیم، حال چه شد که در اصلاحات صدای اکثریت را نشنیده و بر انتخاب سلیقه ای خود پافشاری می نمایند و نظارت استصوابی و انتخاب سلیقه ای به بهانه ی مصلحت  در پیرامون خود نهادینه کنند.
آنجا که تمام افتخار و سربلندی اصلاحات را مبارزه با فساد و رانتخواری و منفعت طلبی دانسته و شایسته سالاری و نخبه گرایی همراه با اخلاق مداری را سرلوحه جریان تحول خواهی بر جامعه ایران می خواندیم، چگونه شد که اصلاحات امروز را گرفتار در همان آفت ها و علف های هرز رانتخواری،فساد،و ژن های خوب  میبینیم .
آیا وقت آن نرسیده که به ارزیابی کارنامه اصلاحات  نشسته و به ریشه یابی گامها دورافتادگی از جامعه و مردم بپردازید.

مبادا به روزگار کسانی دچار شوید که بجای تَکرارهای حماسه سازتان، مردم سرزمینمان به نقطه مقابل رای شما چشم دوخته و شما را آشنایی غریب بپندارند.

و این درحالیست که بذر آزادی و رهایی از استبداد و تمامیت خواهی و بانگ میهن پرستی را دوباره خاتمی در هوای ایران طنین افکند اما چند صباحی است که آن خاتمی شورآفرین که امید رهایی در رفتار وگفتارش موج میزد جامعه ی ایران را به   یاس و تصویری مبهم از آینده مواجه کرده است.
جناب خاتمی مادامی که اصلاحات و شورای تحت حمایت شما خواسته یا ناخواسته بگونه ای عمل نمایند که مردم  تلقی ولایت و ارباب رعیتی بر این شورا داشته و معیار و ملاک های اصلاح طلبی که بی شک قائم به فرد یا افراد نبوده را   تضعیف  نمایند، خطر  بی اعتمادی  را رقم خواهد زد.
آیا اطرافیان شما اخبار و اطلاعات اجتماع از هم گسیخته و بی اعتماد ؛ به شما و اصلاحات مورد هدایت شمارا به سمع و نظرتان  رسانده اند.
به راستی چه عملی موجب روی برگرداندن جامعه از جریانی است که روزگاری تنها امید به آبادی وآزادی ایران در دل مردمانش  بود.

چمبره زدن شهوت رانان قدرت و ثروت  درکنار تملق و چاپلوسی هر رهبری را رو به انحراف کشیده و دنیا را چنان در برش به تصویر می کشند که گویی خود را مرکز عالم دانسته و نامیرایی اش در کنار عقل کلی اش هیولای استبداد را در درونش بزرگ و بزرگتر می کند.

 خاتمی عزیز احوال مردم و توجه به مطالباتشان بایستی باور قلبی و درونی جریان اصلاحات باشد نه وسیله ای برای رسیدن به قدرت و منفعت طلبی های شخصی و گروهی چنان که انگاه به مرادمان رسیدیم  مردم را پشت سر نگاه داریم .ما هنوز به مسیری که از صندوقچه ی خاک خورده ی مشروطه بیرون کشیدی و روشن نمودی ایمان داریم .

ایمان داریم که تنها راه نجات ایران اصلاحات رفتاری وسیستمی حاکمیت است امیداست که خاتمی با تدبیر و بهرمندی از نیروی های جوان و نخبه های دغدغه مند که به ایران و ایرانی تعلق خاطر دارند موتور زنگ خورده ی اصلاحات را رونقی دوباره ببخشند

(دیرگاهی است که چون من همه را
رنگ خاموشی بر طرح لب است
جنبشی نیست در این خاموشی
دست ها، پاها در قیر شب است)

سایت شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از فضای مجازی