به نظر میرسد رقبا و مخالفان دولت میخواهند علی لاریجانی را در مقابل یک دوراهی قرار دهند؛ راه اول ادامه حمایتهای او از دولت و راه دوم چرخش به سمت آنها. رفتن او به راه دوم یعنی بازگشت به ائتلاف سیاسی با اصولگرایان مخالف دولت، قطعا استمرار ریاستش بر مجلس را تضمین میکند، اما این پایان راه برای کسی نیست که هم انتخابات مجلس ۹۸ را پیشرو دارد و هم زمزمه حضورش در انتخابات ۱۴۰۰ به گوش میرسد. رودرروییهای مکرر آنها با علی لاریجانی که در جریان مراسم ۲۲ بهمن سال ۹۱ قم به اوج خود رسیده بود و آخرین نمونه آن هم لغو سخنرانی علی لاریجانی در مراسم 22 بهمن سال گذشته درپی اعتراض امام جمعه کرج بود. منتقدان و معترضان اصولگرای علی لاریجانی او را از «ساکتین فتنه» میدانند. امام جمعه کرج در خطبههای خود گفته بود: «۲۲ بهمن جشن انقلاب است. سخنران این مراسم باید انقلابی باشد». حسینیهمدانی همچنین گفته بود: «طومارهایی اعتراضی نسبت به سخنران ۲۲ بهمن نوشته شده است. اعتراضی که دوستان دارند اعتراض بجایی است. البته این دعوت متوجه خود استان نیست. درباره اصل این موضوع هفته آینده صحبت خواهم کرد که وظیفه ما چه خواهد بود، اما یک هفته فرصت میدهیم که ببینیم دوستان تدبیر میکنند یا نه! ما میخواهیم کاری انقلابی انجام دهیم پس باید تمام شئونش رعایت شود. انشاءالله ملاحظه کنند و هزینه برای استان و منطقه و کشور درست نکنند». دفتر علی لاریجانی در پاسخ اعلام کرده بود: «رئیس مجلس بر اساس اصرار جناب آقای لطفی، قائممقام محترم آیتالله جنتی در شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی، سخنرانی روز ۲۲ بهمن را پذیرفتند و تصور این بود که با آقای امام جمعه هماهنگی شده است. مسئله در حدی نیست که ایشان به شورای هماهنگی مرکز اولتیماتوم یک هفتهای بدهند. امروز کشور به وحدت نیاز دارد و مخصوصا راهپیمایی ۲۲ بهمن باید مظهر وفاق در کشور باشد. آقای امام جمعه، خودشان سخنرانی کنند یا از هر کسی که مطلوبشان است، دعوت کنند». علی لاریجانی همواره در بزنگاه عقبنشینی کرده و نشان داده که تمایلی به درگیرشدن با همتایان اصولگرایش ندارد.
طیفهایی نظیر جبهه پایداری، جمعیت ایثارگران، جمعیت رهپویان و تشکلهایی از این دست که اکنون با کناررفتن گروههای پیشکسوت و سابقهدار اصولگرایی تبدیل به عناصر بازیساز این جریان شدهاند، نه تنها هیچ نشانی از صافشدن دلشان با علی لاریجانی و امثال او بروز ندادهاند، بلکه همین اواخر با تکرار تأکید همیشگی خود بر مسائلی چون «تصویب ۲۰ دقیقهای برجام»، «برباددادن منافع ملی با بستن دهان منتقدان در مجلس توسط لاریجانی»، «پیشبردن خط استکبار در لوایح FATF» و نظایر آن نشان دادهاند چارچوب عملی او را در سیاست تحمل نمیکنند. همین جریانها در جمنا دست بالا را داشتند و حالا در شاجا هم دارند پس طبیعی است که پیشفرضشان از وحدت، اصولگرایان منهای لاریجانی و نزدیکانش باشد.
روایت پورمختار از لیدری جریان اصولگرایی
موحدیکرمانی، علمالهدی یا...؟
محمدعلی پورمختار، عضو فراکسیون اصولگرایان مجلس: خوشبختانه در این جریان [اصولگرایی] چهرههای زیادی وجود دارد. کمااینکه در زمان آقای مهدویکنی همین بزرگان بر آقای مهدویکنی اتفاقنظر داشتند و لیدر این جریان شدند. امروز هم امثال آقای مهدویکنی کم نداریم؛ چه آقای علمالهدی چه آقای رئیسی و چه آقای موحدیکرمانی و...، بنابراین امروز هم چهرههای زیادی داریم و هیچگاه خالی از چنین رهبرانی نبودیم و نخواهیم بود. موضوع رهبری یک جریان سیاسی است. نه از نوع دخالت؛ یعنی اینگونه نیست که مستقیم دخالت کند و بعد از آن از پشت تریبون نماز جمعه صحبت یا تبلیغ کنند. اولا ائمه جمعه که بدون مشی سیاسی و نظر که نیستند و حتما همه آنها از جریان انقلابی هم هستند، اما این نظر خود را دخالت ندادهاند و به آنها توصیه هم شده است که این موارد را رعایت کنند و در خطبهها تنها توصیه کنند و اسم نیاورند. مضاف بر اینکه وقتی افراد در این جایگاه قرار میگیرند در سطح ملی هستند و محدود به یک نماز جمعه خاصی مانند تهران و مشهد نخواهند بود، بنابراین تصمیمات در اتاقهای بسته گرفته میشود و اجرای آن توسط جریانات است؛ مثلا آیتالله مهدویکنی هیچگاه سخنرانی نمیکردند، بلکه جریانات اصولگرایی، خودشان تصمیمات را اجرائی میکردند. هنوز اجماعی رخ نداده است؛ یعنی در حد بحث و نظر است. اجازه بدهید مباحث به پیش برود.
شعارسال ، با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته ازپایگاه خبری روزنامه شرق ، تاریخ انتشار: 8 مرداد 1398 ، کدخبر:www.sharghdaily.ir ، 235871