شعار سال: "بهنام بن طالب لو" یکی از اعضای بنیاد "دفاع از دموکراسی" طی مقاله‌ای به بررسی تعهدات غرب و ایران در قبال برجام پرداخت.

وی در این مقاله نوشت: توافق هسته‌ای میان ایران و گروه 1+5 تابستان سال گذشته به سرانجام رسید. این توافق چهار درس را به‌همراه داشت. اولین درس این بوده است که ایستادگی و حتی سختگیری در عرصه سیاسی می‌تواند به این موضوع منتهی شود که جامعه جهانی غنی‌سازی داخلی را بپذیرند. قطعنامه‌های متعدد شورای امنیت سازمان ملل علیه برنامه هسته‌ای ایران بر این نکته تأکید داشته که تهران تعهدات خود در تعلیق تمامی فعالیت‌های هسته‌ای خود را نقض کرده است. هم‌اکنون برنامه جامع اقدام مشترک ایرانیان را ملزم نمی‌کند که به‌صورت موقت یا حتی نمادین غنی‌سازی با درصد پایین خود را تعلیق کند.

دومین درس این بوده است که حتی اگر متحد غربی‌ها باشیم این موضوع رفتار انعطاف پذیر درباره دستیابی به فناوری هسته‌ای را تضمین نخواهد کرد. متحدان کلیدی آمریکا نظیر کره جنوبی و امارات که پیشتر فعالیت‌های هسته‌ای خود را محدود کردند بر این نکته اشاره داشته‌اند که ایران که بارها به‌دلیل عدم پایبندی به قطعنامه‌ها درباره برنامه هسته‌ای تحریم شد، اجازه داده شد تا ظرفیت غنی‌سازی در مقیاس صنعتی داشته باشد.

سومین درسی که حاصل می‌شود ایجاد یک تفاوت تصنعی میان مواد شکافت‌پذیر برای تسلیحات کشتار جمعی و سکوهایی که برای پرتاب آنها وجود دارد، است.

همان‌طور که قبلاً گفته شد، برنامه هسته‌ای و موشکی ایران کاملاً با هم در آمیخته شده و به‌صورت دوجانبه یکدیگر را تقویت می‌کنند. محدودیت درباره برنامه موشک‌های بالستیک ایرانی در برجام به‌صورت قابل توجهی وجود ندارد.

آخرین درسی که می‌توان گرفت این است که حجم صفحات توافق هسته‌ای (159 صفحه) به این معنا نیست که همه چیز کاملاً مشخص شده است. برجام دارای شرایط مبهمی است که کاملاً غیر تعهدآور بوده و هر دو طرف می‌توانند از این توافق خارج شوند.

با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری تسنیم، تاریخ انتشار 31 تیر 95 ، کد مطلب: 1136542: www.tasnimnews.com