شعار سال: این‌ها را برای آدم‌هایی می‌نویسم که نمی‌دانند دستگاه ونتیلاتور به چه معنی است و اصرار هم دارند که باید به کارهایشان برسند.

 اول از همه بگویم که ونتیلاتور یک ماسک اکسیژن نیست که بر روی صورتتان نصب کنند و شما هم در حالی که راحت لم داده اید مشغول مطالعه شوید.

 طبق فیلم ونتیلاسیون برای بیماران کووید-۱۹ به معنی فرو کردن دردناک یک شلنگ به داخل حلق است که تا زمانی که زنده بمانید یا از دنیا بروید در جای خودش باقی خواهد ماند.

 

این کار در حالت بیهوشی و بدون این که قادر به تکان خوردن باشید صورت می‌گیرد.

 بیمار اغلب بر روی کمر خوابانده می‌شود و شلنگی که از دهان به لوله هوا متصل است امکان می‌دهد که با ریتم دستگاه، ریه اکسیژن بدنتان را تامین کنید.

بیمار نمی‌تواند صحبت کند، نمی‌تواند غذا بخورد و یا هر کار طبیعی دیگری را انجام دهد – این دستگاه است که بیمار را زنده نگه می‌دارد.

 احساس ناراحتی و درد بیمار باعث می‌شود که پزشکان برای اطمینان از تحمل لوله تنفسی توسط وی و تا زمانی که دستگاه مورد نیاز باشد دارو‌های مسکن تجویز کنند.

این به معنی قرار گرفتن در یک حالت کما مصنوعی است. ۲۰ روز پس از قرار گرفتن تحت چنین درمانی، یک بیمار جوان ۴۰ درصد از ماهیچه‌های خود را از دست می‌دهد، دهان و تار‌های صوتی اش صدمه می‌بیند و دچار عوارض ریوی و قلبی ممکن می‌شود.

به همین خاطر هم هست که افراد مسن و افراد ضعیف تاب چنین درمانی را نمی‌آورند و فوت می‌شوند.

خیلی از ما در چنین وضعیتی قرار داریم. اگر نمی‌خواهید به اینجا بیایید از خودتان محافظت کنید.

باز هم می‌گویم، این آنفلوآنزا نیست

 یک لوله را برای رساندن غذای مایع از طریق بینی یا پوست وارد معده شما می‌کنند، یک کیسه چسبناک را به باسن شما می‌چسپانند تا اسهال تان را جمع کند، لوله دیگری برای جمع آوری ادرار به شما وصل می‌شود، یک راه وریدی برای ورود مایعات و دارو وصل می‌شود، یک راه شریانی برای نظارت بر وضعیت فشار خون متصل می‌شود که کاملاً وابسته به دوز‌های دقیق محاسبه شده است.

خب کسی هست که بخواهد همه این‌ها را امتحان کند؟

 پس در خانه بمانید.

 از خودتان محافظت کنید و حتما ماسک بزنید .

فاصله دو متری را رعایت کنید