شعار سال: در موزه لوور پاریس سه نقاشی نگهداری میشود که آثاری تاثیر گذار از سالهای انقلاب فرانسه و دوران حکومت ناپلئون محسوب میشوند. این سه تابلو مرگ مارا اثر ژاک لویی داوید، آزادی هدایتگر مردم اثر اوژن دلاکروا و بازماندگان کشتی مدوسا اثر تئودورژریکو هستند.
هنرامروز:
مرگ مارا، ژاک لویی داویدمرگ مارا اثری شاخص از نئوکلاسیک اثر ژاک لوئی داوید است که در سال ۱۷۹۳ میلادی خلق شد و یکی از ماندگارترین تصاویر انقلاب کبیر فرانسه است. تابلو مرگ مارا ثبت یک واقعه تاریخی است. این نقاشی صحنه قتل ژان پل مارا دوست داوید و نویسنده تندروی روزنامه دوستدار مردم و از حامیان حزب ژاکوبین را نشان میدهد. مارا به دلیل بیماری پوستی مزمنی که داشت بیشتر وقتش را در وان آب سرد مینشست و در تاریخ ۱۳ ژوئن ۱۹۷۳ با ضربات چاقوی شارلوت کوردی از اعضای حزب ژیرودن کشته شد. این تابلو در موزه لوور پاریس نگهداری میشود.
آزادی هدایتگر مردم، اوژن دلاکروااین نقاشی یکی از تاثیرگذارترین آثار مربوط به انقلاب ۱۸۳۰ فرانسه است و زنی را نیمه برهنه به همراه پرچم فرانسه در یک دست و اسلحهای در دست دیگر، در صف اول انقلابیون نشان میدهد. او در حال فراخواندن و هدایت مردم برای پیگیری عدالت و آزادی در انقلاب سه روزه جولای ۱۸۳۰ است. این زن “ماریان” الهه آزادی است. ماریان در فرانسه سمبل آزادی، دموکراسی و جمهوریت (در مقابل پادشاهی) است. ماریان بر روی یک سنگر ایستاده و با نگاهی به سمت راست خود، جمعیت را به سوی پیروزی هدایت میکند. در سمت راست ماریان میتوان افرادی از هر دو قشر ثروتمند و فقیر جامعه را دید. قشر بورژوازی (ثروتمند) که با کت و شلوار و کراوات و کلاه استوانهای نشان داده شده و قشر کارگر که با شلوار تسمهای و کلاه گرد پشمی نشان داده شدهاند. وجود یک کودک در سمت چپ ماریان نشان دهنده حضور آحاد ملت در انقلاب جولای است. این تابلو در موزه لوور پاریس نگهداری میشود.
بازماندگان کشتی مدوسا، تئودور ژریکودر سال ۱۸۱۶میلادی، ناو جنگی مدوسا که متعلق به نیروی دریایی فرانسه به ناخدایی هوگ شوماریز، با ۳۹۵ ملوان و سرباز در نزدیکی سواحل کشور موریتانی فعلی غرق میشود. ناخدا که ۲۵ سال از صحنهی دریانوردی دور بود با سهل انگاری خود باعث میشود کشتی بیش از حد به کرانهی ماسهای ساحل نزدیک شود و به تپهای شنی اصابت کند و به گل بنشیند. کشتی در حال غرق شدن بود که خدمه و ملوانان هراسان و شتابزده، قایقهای نجات را به آب میاندازند، اما قایق ها، کفاف تمام جمعیت حاضر در کشتی را نمیدهد. افراد باقی مانده با چوبها و بقایای کشتی، کلک بزرگی میسازند و با طناب به قایقهای نجات وصل میکنند و به راه خود روی اقیانوس ادامه میدهند، اما در شبی مخوف طنابهای واصل پاره میشود و کلک با صد و پنجاه و دو نفر روی آب معلق و سرگردان میماند. در نهایت در حالیکه تنها ۱۵ نفر از آنها باقی مانده اند، کشتی آرگوس آنها را پیدا میکند و نجات میدهد. از آن پانزده نفر هم پنج نفر بر اثر بیماری میمیرند و تنها ده نفر از مهلکه میگریزند. بازتاب این حادثه که در دوران حکومت ناپلئون رخ میدهد، انعکاس وسیعی در جامعه پیدا کرد و دولت را به شکلی مستقیم زیر سؤال برد. ژریکو متأثر و پریشان از ماجرا، پردهی نقاشی عظیمی از حادثه آفرید و دو سال تمام روی آن وقت گذاشت. گفته میشود ژریکو مصاحبه هائی با بازماندگان ترتیب داد و جزئیات ماجرا را از زبانشان شنید و از چهرههایشان طراحی کرد و سعی کرد حقایق را تا جای ممکن نزدیک به واثعیت منعکس کند و در کارگاهش ماکتی مشابه کلک مدوسا ساخت و به تماشای امواج دریا نشست و اجساد را مورد مطالعه قرار داد. تابلوی بازماندگان کشتی مدوسا لحظهای را تداعی میکند که افراد کلک مدوسا، کشتی نجاتی را از دور مشاهده میکنند و برای نجات خود به دست آن کشتی در حال تقلا هستند. این تابلو در موزه لوور پاریس نگهداری میشود.
شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت خبری هنرامروز: ۸ تیر ۱۳۹۹، کد خبر ۱۹۱۲ www.honarmrooz.com