شعار سال: واضح است که تمایل ایران برای فرار از این فشارها و انزوا بین المللی تا حدودی انگیزه این استراتژی را ایجاد کرده است. به عبارت دیگر« رابطه ایران با چین پیشتر به دلیل وجود اختلاف بر سر برنامه هسته­ای، بی نتیجه ماندن مذاکرات و جبر ناشی از نداشتن انتخاب­های متعدد به واردات کالاهای نه چندان ضروری در مقابل فروش نفت به شرکت های نفتی این کشور منحصر شده است».
 
برای مثال، حداقل در چند سال گذشته، دولت فعلی(دولت اعتدال) در ابتداي روي كار آمدن در تلاش بود روابط خود با غرب را بهبود بخشد و با رسيدن به يك توافق جامع در بحث هسته اي مسیری به سوي همكارهاي بين المللي بگشايد. اين امر برخاسته از نيازهاي متنوع موجود براي همكاري با غرب بود. در اين مسیر، نگاه به شرق( که چین در کانون آن قرار دارد) از آن وزن لازم برخوردار نبود. به عبارت دیگر هنوز راهبرد افزایش مناسبات مستحكم و استراتژيك ميان ايران و چين آن گونه که باید بعيد مي نمود. با این حال، پس از خروج امريكا از برجام آن راهبرد (عادي سازي روابط با غرب) به بن بست رسيد. از این رو دولت فعلی، تمام تلاش خود را بر اين گذاشت كه برجام را بدون امريكا و با تاکید بر اروپا حفظ كند. ناتوانی اروپایی ها برای پیدا کردن مکانیسمی برای حفظ تعهدات اصلی خود در برجام باعث شد كه نگاه ايران به چين جان تازه اي بگیرد .
 
در نتیجه، چین «اولین مقصد» مذاکرات برجام پس از خروج یکجانبه آمریکا شد؛ وزیر خارجه ایران(محمد جواد ظریف) در تاریخ 12 مه 2018 راهی بیجینگ شد و متعاقب آن رئيس جمهور ایران (حسن روحاني) در ژوئیه 2018 به چین سفر کرد؛ این سفر در شرایطی صورت می‌گیرد که دیگر بار وضعیت اضطراری اعلام کرده اند و فشار روانی فزاینده‌ای وارد آورده اند.
 
در هر صورت، این رويكرد انتظارات ايران را برآورده نخواهد ساخت. ج.ا. ایران تمرکز چندانی بر چین نداشته و بیشتر فشارهای خارجی و به‌ویژه تحریم‌ها ایران را به‌سوی چین سوق داده است. سیاست یاد شده بیش از آنکه واجد یک چارچوب تئوریک باشد، بیشتر سمت و سوی اضطرارگرایانه داشته است. مطمعناً با این جهت گیری، بیجینگ نیز هیچ گاه ریسک افزایش چالش­ با جهان را در قبال نزدیکی با ایران قبول نخواهد کرد. این جهت گیری معنایی ابزاری به رابطه می‌دهد که در نتیجه این وضعیت، طرفین ممکن است یکدیگر را به عنوان کارت بازی در ملاحظات طرف سوم و نه به عنوان طرفین یک رابطه استراتژیک تلقی کنند. از همین رو، جمهوری خلق چین تمایلی به کمک به ایران در دستیابی به اهدافی مانند دستیابی به عضویت کامل در سازمان همکاری شانگهای نخواهد داشت.
 
در مجموع، عضویت فوری ایران در سازمان امکان پذیر نیست. ممکن است چین بخواهد تا زمان پایان تحریم­های ایالات متحده منتظر بماند و روابط سعودی و ایران در مسیر مثبتی قرارگیرد و همچنین جایگاه چین در سیاست خارجی ایران تغییر یابد.
 

پایگاه تحلیلی -خبری شعار سال ،برگرفته از فضای مجازی